Księga Wyjścia

Opłata przebłagalna

Potem Pan powiedział do Mojżesza:
— Gdy przeliczysz synów Izraela podlegających spisowi, każdy da Panu okup za swą duszę podczas spisu, aby nie dotknęła ich plaga, gdy będą zliczeni. To będzie dawać każdy, kto podlega spisowi: pół sykla według sykla świątynnego – sykl to dwadzieścia ger. Pół sykla wyniesie więc ofiara dla Pana. Każdy podległy spisowi, od dwudziestego roku życia wzwyż, odda Panu ofiarę. Bogaty nie da więcej, a ubogi nie da mniej niż pół sykla, gdy będą dawać Panu ofiarę na przebłaganie za swoje dusze. A weźmiesz pieniądze przebłagania od synów Izraela i dasz je na służbę Namiotu Zgromadzenia. Będzie to dla synów Izraela pamiątką przed Panem, na przebłaganie za wasze dusze.

Kadź miedziana

Potem Pan powiedział do Mojżesza:
— Uczynisz też miedzianą kadź do obmywania i do niej miedzianą podstawę i postawisz ją między Namiotem Zgromadzenia a ołtarzem, i nalejesz do niej wody. Aaron i jego synowie będą w niej obmywać swoje ręce i nogi. Gdy będą wchodzić do Namiotu Zgromadzenia, obmyją się wodą, aby nie pomarli. Podobnie gdy będą przystępować do ołtarza, aby służyć i spalać ofiarę ogniową dla Pana, obmyją swoje ręce i nogi, aby nie pomarli. Będzie to dla nich wieczną ustawą, dla niego i jego potomstwa, przez wszystkie ich pokolenia.

Sporządzenie oleju do namaszczenia

Pan powiedział jeszcze do Mojżesza:
— Weź sobie też najlepsze wonności: pięćset syklów najczystszej mirry, połowę tego, czyli dwieście pięćdziesiąt syklów, wonnego cynamonu i dwieście pięćdziesiąt syklów ziela tataraku, pięćset syklów kasji według sykla świątynnego i hin oliwy z oliwek. Uczynisz z tego święty olejek do namaszczenia, wyborną maść, dzieło zielarza. Będzie to święty olejek do namaszczenia. Namaścisz nim Namiot Zgromadzenia i arkę świadectwa, i stół wraz ze wszystkimi jego naczyniami, świecznik i jego przybory oraz ołtarz kadzenia, ołtarz do całopalenia ze wszystkimi jego naczyniami i kadź z jej podstawą. I poświęcisz je, aby stały się najświętsze. Ktokolwiek się ich dotknie, musi być poświęcony. Namaścisz też Aarona i jego synów i poświęcisz ich, aby mi sprawowali urząd kapłański. Synom Izraela powiesz: „To będzie dla mnie świętym olejkiem namaszczenia przez wszystkie wasze pokolenia.” Nie wolno go wylewać na ciało człowieka i nie wolno sporządzić innego o podobnym składzie, bo jest święty i dla was będzie święty. Ktokolwiek sporządzi podobny i namaści nim kogoś obcego, będzie wykluczony ze swego ludu.

Sporządzenie kadzidła

I Pan powiedział do Mojżesza:
— Weź sobie wonności: balsam, onychę, wonne galbanum i czyste kadzidło, wszystko o takiej samej wadze, i uczynisz z tego wonne kadzidło, dzieło zielarza, dobrze mieszane, czyste i święte. Część z niego zetrzesz na proszek i będziesz go kłaść przed świadectwem w Namiocie Zgromadzenia, gdzie będę się z tobą spotykać. Będzie to najświętsze. Kadzideł, które sporządzicie według tego składu, nie sporządzicie dla siebie. Będzie to święte dla Pana. Ktokolwiek by uczynił coś podobnego, aby rozkoszować się jego wonią, będzie wykluczony ze swego ludu.

Powołanie Besalela i Oholiaba

Potem Pan powiedział do Mojżesza:
— Oto powołałem po imieniu Besalela, syna Uriego, syna Chura, z pokolenia Judy, i napełniłem go Duchem Bożym, mądrością, rozumem, wiedzą i znajomością we wszelkim rzemiośle, aby umiejętnie obmyślał projekty, do wyrobu ze złota, srebra i miedzi, do obrabiania kamieni do oprawy i do ciosania drewna, aby wykonał wszelkie rodzaje dzieła. Oto dałem mu Oholiaba, syna Achisamaka, z pokolenia Dana. Wlałem też mądrość w serce każdego uzdolnionego, aby uczynili wszystko, co ci przykazałem: Namiot Zgromadzenia, arkę świadectwa, przebłagalnię, która ma być nad nią, i wszystkie sprzęty namiotu, stół i naczynia do niego, szczerozłoty świecznik ze wszystkimi naczyniami do niego i ołtarz kadzenia, ołtarz całopalenia ze wszystkimi naczyniami do niego i kadź wraz z jej podstawą, szaty do służby, święte szaty dla Aarona, kapłana, i szaty dla jego synów do sprawowania kapłaństwa, olejek namaszczenia i wonne kadzidło do Miejsca Świętego. Wykonają według wszystkiego, co ci przykazałem.

Sabat jako znak

Potem Pan powiedział do Mojżesza:
— Powiedz też synom Izraela: „Koniecznie macie przestrzegać moich szabatów, bo to jest znak między mną a wami przez wszystkie wasze pokolenia, abyście wiedzieli, że ja jestem Pan, który was uświęca. Przestrzegajcie więc szabatu, gdyż jest on dla was święty. Kto by go naruszył, poniesie śmierć. Każdy bowiem, kto wykonuje pracę w tym dniu, zostanie wytracony spośród swego ludu. Przez sześć dni będzie się wykonywać pracę, ale siódmy dzień jest szabatem odpoczynku, świętym dla Pana. Ktokolwiek wykona pracę w dniu szabatu, poniesie śmierć. Dlatego synowie Izraela będą przestrzegać szabatu, zachowując szabat przez wszystkie pokolenia jako wieczną ustawę. Jest on wiecznym znakiem między mną a synami Izraela, bo w sześć dni Pan uczynił niebo i ziemię, a siódmego dnia przestał i odpoczął.”
A gdy dokończył rozmowę z Mojżeszem na górze Synaj, Pan dał mu dwie tablice świadectwa, tablice kamienne napisane palcem Boga.