Zaludnienie Jeruzalemu po powrocie z niewoli
Tak wszyscy Izraelici byli spisani w rodowodach, a oto zostały one zapisane w księdze królów Izraela i Judy, a ci zostali uprowadzeni do Babilonu z powodu swego przestępstwa. Pierwszymi mieszkańcami, którzy weszli do swych posiadłości w swoich miastach, byli Izraelici, kapłani, Lewici i Netinici. W Jerozolimie mieszkali spośród synów Judy, Beniamina, Efraima i Manassesa: Utaj, syn Ammihuda, syna Omriego, syna Imriego, syna Baniego, z synów Peresa, syna Judy. Z Szilonitów: pierworodny Asajasz i jego synowie. Z synów Zeracha: Jeuel i ich braci, sześciuset dziewięćdziesięciu. Z synów Beniamina: Sallu, syn Meszullama, syna Hodawiasza, syna Hassenuy, i Jibnejasz, syn Jerochama, Ela, syn Uzziego, syna Mikriego, i Meszullam, syn Szefatiasza, syna Reuela, syna Jibniasza. Ich braci według rodowodów było dziewięćset pięćdziesięciu sześciu. Ci wszyscy byli naczelnikami rodów według domów swoich ojców. Z kapłanów: Jedajasz, Jehojarib, Jakin, i Azariasz, syn Chilkiasza, syna Meszullama, syna Sadoka, syna Merajota, syna Achituba, przełożonego domu Bożego, i Adajasz, syn Jerochama, syna Paszchura, syna Malkiasza, i Maasaj, syn Adiela, syna Jachzery, syna Meszullama, syna Meszillemita, syna Immera. Ich braci, naczelników swoich rodów, było tysiąc siedmiuset sześćdziesięciu, ludzi zdolnych do pełnienia służby w domu Bożym. A z Lewitów: Szemejasz, syn Chaszuba, syna Azrikama, syna Chaszabiasza, z synów Merariego, i Bakbakar, Cheresz, Galal, Mattaniasz, syn Micheasza, syna Zikriego, syna Asafa, i Obadiasz, syn Szemajasza, syna Galala, syna Jedutuna, i Berechiasz, syn Asy, syna Elkany, który mieszkał we wsiach Netofatytów. A odźwierni: Szallum, Akkub, Talmon, Achiman i ich bracia. Szallum był ich zwierzchnikiem, który aż dotąd stawał przy bramie królewskiej od wschodu. Ci byli odźwiernymi w obozach synów Lewiego. Szallum, syn Korego, syna Ebiazafa, syna Koracha, i jego bracia z domu jego ojca, Korachici, pełnili służbę, byli stróżami progów namiotu, a ich ojcowie byli stróżami wejścia do obozu Pana. Pinchas, syn Eleazara, był niegdyś zwierzchnikiem nad nimi, a Pan był z nim. Zachariasz, syn Meszelemiasza, był odźwiernym przy wejściu do Namiotu Zgromadzenia. Wszystkich wybranych na odźwiernych przy bramach było dwustu dwunastu. Byli oni policzeni według ich rodowodu w swoich osiedlach, a ustanowił ich Dawid i Samuel, widzący. Oni więc i ich synowie czuwali nad bramami domu Pana, w domu namiotu, jako stróże. Odźwierni znajdowali się z czterech stron: od wschodu, od zachodu, od północy i od południa. Ich bracia zaś, mieszkający w swoich osiedlach, przychodzili co siódmy dzień, w swoich porach, aby być z nimi. Czterej bowiem naczelni odźwierni pełnili stałą służbę. Byli to Lewici odpowiedzialni za komnaty i skarbiec domu Bożego. I nocowali dokoła domu Bożego, gdyż do nich należała straż i obowiązek otwierania go każdego ranka. Niektórzy z nich mieli pieczę nad naczyniami do służby, by je wnosić i wynosić w tej samej liczbie. Inni spośród nich byli ustanowieni do opieki nad naczyniami i przyborami Miejsca Najświętszego – nad mąką pszenną, winem, oliwą, kadzidłem i wonnościami. A niektórzy z synów kapłanów sporządzali olejki z wonności. Mattitiasz, spośród Lewitów, pierworodny Szalluma Korachity, był przełożonym nad tym, co przygotowane w patelniach. Niektórzy ich bracia spośród synów Kehata byli ustanowieni do opieki nad chlebami pokładnymi, aby je przygotowywać w każdy szabat. Ci byli śpiewakami, naczelnikami rodów Lewitów, którzy mieszkają w komnatach, byli wolni od innych zajęć, gdyż we dnie i w nocy zajmowali się tą służbą. Byli oni naczelnikami rodów Lewitów, naczelnikami według swoich rodowodów, a mieszkali w Jerozolimie.
Rodowód Saula
W Gibeonie mieszkał Jejel, ojciec Gibeona, a jego żona miała na imię Maaka, a jego synem pierworodnym był Abdon, a następni to: Sur, Kisz, Baal, Neer, Nadab, i Gedor, Achio, Zachariasz, i Miklot. A Miklot spłodził Szimmeama. Tamci również mieszkali ze swoimi braćmi w Jerozolimie naprzeciw swoich braci. Neer spłodził Kisza, a Kisz spłodził Saula, a Saul spłodził Jonatana, Malkiszuę, Abinadaba i Eszbaala. Synem Jonatana był Meribbaal, a Meribbaal spłodził Micheasza. Synowie zaś Micheasza to: Piton, Melek, Tarea i Achaz. Achaz spłodził Jarę, a Jara spłodził Alemeta, Azmaweta i Zimriego, a Zimri spłodził Mosę. Mosa spłodził Bineę, a jego synem był Rafa, jego synem był Elasa, jego synem był Asel. Asel miał sześciu synów, a oto ich imiona: Azrikam, Bokru, Izmael, Szeariasz, Obadiasz i Chanan. Ci byli synami Asela.
Śmierć Saula i jego synów
Gdy Filistyni walczyli z Izraelem, Izraelici uciekli przed nimi i padli zabici na górze Gilboa. I Filistyni ścigali Saula i jego synów, i zabili Jonatana, Abinadaba i Malkiszuę, synów Saula. A gdy rozgorzała bitwa przeciw Saulowi, łucznicy trafili w niego i został przez nich ciężko zraniony. Wtedy Saul powiedział do swego giermka:
— Dobądź swój miecz i przebij mnie nim, aby nie przyszli ci nieobrzezani i nie znęcali się nade mną.
Ale jego giermek nie chciał tego zrobić, ponieważ bardzo się bał. Saul więc wziął miecz i sam rzucił się na niego. A gdy jego giermek zobaczył, że Saul umarł, rzucił się i on na swój miecz i umarł. Tak umarli Saul i jego trzej synowie, a cały jego dom zginął razem z nim. A gdy wszyscy Izraelici, którzy mieszkali w dolinie, zobaczyli, że Izraelici uciekli oraz że Saul i jego synowie umarli, opuścili swoje miasta i uciekli. Przyszli więc Filistyni i mieszkali w nich. Kiedy nazajutrz Filistyni przyszli, aby złupić zabitych, znaleźli Saula i jego synów poległych na górze Gilboa. Obdarli go więc z szat, wzięli jego głowę i zbroję i rozesłali po całej ziemi filistyńskiej, aby ogłosić radosną wieść swoim bożkom i swojemu ludowi. Jego zbroję położyli w domu swoich bogów, a jego głowę powiesili w świątyni Dagona. Kiedy wszyscy mieszkańcy Jabesz-Gilead usłyszeli o wszystkim, co Filistyni uczynili Saulowi, powstali wszyscy waleczni mężczyźni, wzięli ciało Saula oraz ciała jego synów, przynieśli je do Jabesz i pogrzebali ich kości pod dębem w Jabesz. Potem pościli przez siedem dni. Tak umarł Saul z powodu swojego przestępstwa, które popełnił przeciwko Panu i przeciwko słowu Pana, którego nie przestrzegał, oraz za to, że szukał rady czarownika, a nie radził się Pana. Pan zabił go więc i przeniósł królestwo na Dawida, syna Jessego.
Dawid królem nad Izraelem
Wtedy cały Izrael zebrał się przy Dawidzie w Hebronie, mówiąc:
— Oto jesteśmy twoją kością i twoim ciałem. Już przedtem, gdy jeszcze Saul był królem, wyprowadzałeś i wprowadzałeś Izraela. I Pan, twój Bóg, powiedział ci: „Ty będziesz pasł mój lud Izraela i ty będziesz wodzem nad moim ludem, Izraelem.”
Przyszli więc wszyscy starsi Izraela do króla do Hebronu i Dawid zawarł z nimi przymierze w Hebronie przed Panem. Namaścili Dawida na króla nad Izraelem zgodnie ze słowem Pana, które wypowiedział przez Samuela.