Księga Rodzaju

Potomkowie Teracha

A to są rody Teracha: Terach spłodził Abrama, Nachora i Harana. Haran zaś spłodził Lota. I Haran umarł za życia swego ojca Teracha w ziemi swego urodzenia, w Ur chaldejskim. I Abram, i Nachor pojęli sobie żony: imię żony Abrama było Saraj, a imię żony Nachora – Milka. Była ona córką Harana, ojca Milki i Jeski. A Saraj była niepłodna, nie miała dzieci. I Terach wziął swego syna Abrama i swego wnuka Lota, syna Harana, i swoją synową Saraj, żonę swego syna Abrama, i wyruszyli razem z Ur chaldejskiego, aby udać się do ziemi Kanaan. Gdy przybyli do Charanu, zamieszkali tam. I dni Teracha było dwieście pięć lat, i umarł w Charanie.

Powołanie Abrama

I Pan powiedział do Abrama:
— Wyjdź z twojej ziemi i od twojej rodziny, i z domu twego ojca do ziemi, którą ci pokażę. A uczynię z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i rozsławię twoje imię, i będziesz błogosławieństwem. I będę błogosławił tym, którzy tobie będą błogosławić, a tych, którzy przeklinają ciebie, będę przeklinać. W tobie będą błogosławione wszystkie narody ziemi.
Wyszedł więc Abram, jak mu Pan rozkazał, poszedł z nim też Lot. Abram miał siedemdziesiąt pięć lat, gdy wyszedł z Charanu. I Abram wziął swoją żonę Saraj, Lota, syna brata swego, i cały dobytek, który zgromadzili, i dusze, które nabyli w Charanie, i wyszli, aby udać się do ziemi Kanaan, i przybyli do ziemi Kanaan. Abram przeszedł tę ziemię aż do miejsca Sychem, do równiny More. Na tej ziemi byli wówczas Kananejczycy. I Pan ukazał się Abramowi, i powiedział:
— Twemu potomstwu dam tę ziemię.
I Abram zbudował tam ołtarz dla Pana, który mu się ukazał. A stamtąd przeniósł się do góry na wschód od Betel i tam rozbił swój namiot między Betel od zachodu i Aj od wschodu. Tam również zbudował ołtarz dla Pana i wzywał imienia Pana. Potem Abram wyruszył, idąc ku południu.

Abram w Egipcie

A nastał głód na tej ziemi. Abram zstąpił więc do Egiptu, aby tam gościć, ciężki bowiem był głód na ziemi. A gdy zbliżał się do Egiptu, powiedział do swej żony Saraj:
— Oto wiem, że jesteś piękną kobietą. Gdy Egipcjanie cię zobaczą, powiedzą: To jego żona, i zabiją mnie, a ciebie zostawią przy życiu. Mów, proszę, że jesteś moją siostrą, aby mi się dobrze wiodło ze względu na ciebie i abym dzięki tobie pozostał przy życiu.
Gdy Abram wszedł do Egiptu, Egipcjanie zobaczyli, że ta kobieta jest bardzo piękna. Ujrzeli ją też dostojnicy faraona i chwalili ją przed nim. I zabrano tę kobietę do domu faraona. Ten dobrze traktował Abrama ze względu na nią. Abram miał więc owce, woły, osły, służących i służące, oślice i wielbłądy. Pan jednak dotknął faraona i jego dom wielkimi plagami z powodu Saraj, żony Abrama. Faraon wezwał więc Abrama i powiedział:
— Coś ty mi zrobił? Czemu mi nie powiedziałeś, że ona jest twoją żoną? Dlaczego mówiłeś: „Ona jest moją siostrą”, tak że mogłem ją wziąć sobie za żonę? A teraz – oto twoja żona, weź ją i idź.
I faraon rozkazał o nim swoim ludziom, i odprawili go wraz z żoną i wszystkim, co było jego.

Rozstanie Abrama z Lotem

Tak więc Abram wyszedł z Egiptu, on i jego żona, i wszystko, co miał, i Lot z nim, i udali się ku południu. A Abram był bardzo bogaty w bydło, srebro i złoto. I szedł, robiąc postoje, od południa aż do Betel, do tego miejsca, gdzie poprzednio był jego namiot, między Betel a Aj, do miejsca, gdzie poprzednio zbudował ołtarz. Tam wezwał Abram imienia Pana. Lot, który szedł z Abramem, również miał owce, woły i namioty. A ziemia ta nie mogła ich pomieścić, żeby mieszkali razem, bo ich majątek był tak wielki, że nie mogli mieszkać razem. I wynikła sprzeczka między pasterzami stad Abrama a pasterzami stad Lota. Kananejczycy i Peryzzyci mieszkali wówczas na tej ziemi. Abram powiedział więc do Lota:
— Proszę, niech nie będzie sporu między mną a tobą, także między moimi pasterzami a twoimi pasterzami, bo jesteśmy braćmi. Czyż cała ziemia nie stoi przed tobą? Odłącz się, proszę, ode mnie. Jeśli pójdziesz w lewo, ja pójdę w prawo, a jeśli ty pójdziesz w prawo, ja pójdę w lewo.
Wtedy Lot podniósł swe oczy i zobaczył, że cała równina nad Jordanem była dobrze nawodniona – zanim Pan zniszczył Sodomę i Gomorę – jak ogród Pana, jak ziemia Egiptu, aż do Zoar. Lot wybrał więc sobie całą tę równinę nad Jordanem i udał się na wschód. I rozłączyli się bracia jeden od drugiego. Abram mieszkał w ziemi Kanaan, a Lot mieszkał w miastach tej równiny i rozbił swój namiot aż do Sodomy. Ale mężczyźni Sodomy byli źli i wielkimi grzesznikami przed Panem. I Pan powiedział do Abrama, gdy Lot już odłączył się od niego:
— Podnieś teraz swe oczy i spójrz z miejsca, na którym teraz jesteś, na północ i na południe, na wschód i na zachód. Bo całą ziemię, którą widzisz, dam tobie i twemu potomstwu na wieki. I rozmnożę twoje potomstwo jak proch ziemi, tak że jeśli ktoś będzie mógł zliczyć proch ziemi, to również twoje potomstwo będzie policzone. Wstań i przejdź tę ziemię wzdłuż i wszerz, bo dam ci ją.
Abram zwinął więc namiot, przyszedł i mieszkał na równinach Mamre, które są w Hebronie, i tam zbudował ołtarz dla Pana.