Mojżesz zstępuje z góry
I gdy Mojżesz zstępował z góry Synaj – a miał Mojżesz w ręku dwie tablice świadectwa, gdy zstępował z góry – Mojżesz nie wiedział, że skóra jego twarzy lśniła, gdy Pan z nim rozmawiał. Aaron i wszyscy synowie Izraela zobaczyli Mojżesza, a oto skóra jego twarzy lśniła, i bali się zbliżyć do niego. Ale Mojżesz zawołał ich i Aaron oraz wszyscy przywódcy zgromadzenia Izraela wrócili do niego. I Mojżesz rozmawiał z nimi. Potem podeszli też wszyscy synowie Izraela, a on przykazał im wszystko, o czym Pan z nim rozmawiał na górze Synaj. A póki Mojżesz z nimi rozmawiał, miał na swojej twarzy zasłonę, ale gdy Mojżesz wchodził przed oblicze Pana, aby z nim rozmawiać, zdejmował zasłonę, póki nie wyszedł. Gdy zaś wyszedł, mówił do synów Izraela, co mu nakazano. I synowie Izraela patrzyli na twarz Mojżesza, a skóra twarzy Mojżesza lśniła. I Mojżesz znowu kładł zasłonę na swoją twarz, póki nie wszedł, aby z nim rozmawiać.
Przepisy dotyczące sabatu
Potem Mojżesz zebrał całe zgromadzenie synów Izraela i mówił do nich:
— Oto są słowa, które Pan rozkazał, abyście je wypełnili. Przez sześć dni będzie wykonywana praca, ale siódmy dzień będzie dla was świętem, szabatem odpoczynku dla Pana. Kto w nim wykona pracę, poniesie śmierć. Nie rozniecicie ognia w żadnym z waszych mieszkań w dzień szabatu.
Dar ofiarny dla Pana
Mojżesz powiedział też do całego zgromadzenia synów Izraela:
— Oto słowo, które Pan przykazał: Złóżcie Panu dar od siebie: każdy, kto jest ochotnego serca, niech przyniesie Panu dar: złoto, srebro i miedź, błękitną tkaninę, purpurę, karmazyn, bisior i kozią sierść, i skóry baranie farbowane na czerwono i skóry borsucze, i drewno akacjowe, oliwę do oświetlenia, wonności na olejek do namaszczania i na wonne kadzidło, kamienie onyksu i kamienie do osadzenia efodu i pektorału.
Przybytek i co się nań składa
— A wszyscy spośród was, którzy są uzdolnieni, przyjdą i będą robić wszystko, co Pan rozkazał: Przybytek, jego namiot i przykrycie, haczyki do niego i deski, drążki do niego, słupy i podstawki, arkę i drążki do niej, przebłagalnię i zasłonę do osłonięcia, stół i drążki do niego, wszystkie jego naczynia i chleby pokładne, świecznik do oświetlenia i jego przybory, lampy do niego i oliwę do świecenia. Także ołtarz kadzenia z drążkami do niego, olejek do namaszczania, wonne kadzidło i zasłonę do wejścia do przybytku, ołtarz całopalenia, miedzianą kratę do niego, drążki i wszystkie naczynia do niego, kadź i jej podstawę, zasłony do dziedzińca, słupy i podstawki do nich, zasłonę do wejścia na dziedziniec. Kołki do przybytku i kołki do dziedzińca z ich sznurami. Szaty służebne do usługiwania w Miejscu Świętym, święte szaty kapłana Aarona i szaty dla jego synów, do sprawowania urzędu kapłańskiego.
Lud składa ofiary na wzniesienie przybytku
Wtedy całe zgromadzenie synów Izraela odeszło od Mojżesza. I przyszedł każdy, kogo serce pobudziło, i każdy, w którym duch był ochoczy, i przynieśli Panu dar do wykonania Namiotu Zgromadzenia, na wszelką służbę w nim i na święte szaty. Przychodzili więc mężczyźni i kobiety, każdy, kto był ochotnego serca, i przynosili bransoletki, kolczyki, pierścienie, naszyjniki i wszelkie złote przedmioty i każdy przynosił Panu ofiarę ze złota. Każdy też, kto miał błękitną tkaninę, purpurę, karmazyn, bisior, kozią sierść, skóry baranie farbowane na czerwono i skóry borsucze, przynosił je. Każdy, kto ofiarował dar ze srebra i miedzi, przynosił na ofiarę dla Pana, każdy też, kto miał drewno akacjowe, do wszelkiej pracy tej służby, przynosił je. I wszystkie uzdolnione kobiety przędły swymi rękami i przynosiły to, co naprzędły: z błękitnej tkaniny, purpury, karmazynu i bisioru. A wszystkie kobiety, których serca były obdarzone zdolnością, przędły kozią sierść. Przełożeni zaś przynosili kamienie onyksu i kamienie do osadzenia efodu i pektorału, także wonności i oliwę do świecenia i na olejek do namaszczania, i na wonne kadzidła. Wszyscy synowie Izraela przynosili Panu dobrowolną ofiarę, każdy mężczyzna i każda kobieta, w których było serce ochocze do składania ofiar na każde dzieło, które Pan przez Mojżesza rozkazał wykonać.
Powołanie Besalela i Oholiaba
Potem Mojżesz powiedział do synów Izraela:
— Oto Pan powołał po imieniu Besalela, syna Uriego, syna Chura, z pokolenia Judy, i napełnił go Duchem Bożym, mądrością, rozumem i umiejętnością we wszelkim rzemiośle, aby umiejętnie wymyślał wzory, aby wyrabiał ze złota, srebra i miedzi, do obrabiania kamieni do oprawy, do ciosania drewna, aby wykonał wszelkie rodzaje dzieła. Włożył mu w serce też zdolność, aby mógł uczyć innych, on, i Oholiab, syn Achisamaka, z pokolenia Dana. Napełnił ich mądrością serca, aby wykonywali wszelkie rzemiosło rytownicze, obmyślania projektów, hafciarskie z błękitnej tkaniny, purpury, karmazynu i bisioru i tkackie, aby obmyślali i zręcznie wykonywali każdą pracę.
Tak więc wykonali Besalel i Oholiab, i wszyscy uzdolnieni mężczyźni, którym Bóg dał mądrość i rozum, aby umieli wykonać każdą pracę do służby w świątyni, według wszystkiego, co Pan rozkazał.
Obfitość darów ludu
I Mojżesz wezwał Besalela i Oholiaba, i każdego uzdolnionego mężczyznę, któremu Pan włożył w serce mądrość, którego serce pobudziło, aby przystąpić do wykonywania tej pracy. I wzięli od Mojżesza wszystkie dary, które synowie Izraela przynieśli na dzieło służby w świątyni, aby ją wykonać. Oni zaś nadal przynosili mu dobrowolne dary każdego poranka. Przyszli więc wszyscy uzdolnieni, którzy wykonywali wszelką pracę przy świątyni, każdy od swojej pracy, którą wykonywał, i powiedzieli do Mojżesza:
— Lud przynosi dużo więcej niż potrzeba do wykonania tej służby, którą Pan rozkazał uczynić.
Mojżesz rozkazał więc, aby ogłoszono w obozie:
— Niech już ani mężczyzna, ani kobieta nie przynosi więcej ofiar na budowę świątyni.
I powstrzymano lud od ich przynoszenia. Bo to, co mieli, wystarczyło do wykonania wszelkiej pracy, a nawet zbywało.