Wojny Saula
A Saul objął królestwo nad Izraelem i walczył ze wszystkimi swymi wrogami dokoła: z Moabem, synami Ammona, Edomem, królami Soby i Filistynami. I gdziekolwiek się zwrócił, zwyciężał. Zebrał również wojsko, pobił Amalekitów i wyrwał Izraela z rąk tych, którzy go pustoszyli.
Stosunki rodzinne Saula
Synami Saula byli: Jonatan, Jiszwi i Malkiszua. Imiona jego dwóch córek: imię pierworodnej – Merab, a młodszej – Mikal. Żona Saula miała na imię Achinoam, była córką Achimaasa. Wódz jego wojska miał na imię Abner, był synem Nera, stryja Saula. Kisz był ojcem Saula, a Ner, ojciec Abnera, był synem Abiela. Przez całe życie Saula trwała zacięta wojna z Filistynami. A gdy Saul zobaczył jakiegoś silnego i dzielnego mężczyznę, zabierał go do siebie.
Zwycięska wojna Saula z Amalekitami
Potem Samuel powiedział do Saula:
— Pan zesłał mnie, abym cię namaścił na króla nad jego ludem, nad Izraelem. Teraz więc posłuchaj głosu słów Pana. Tak mówi Pan zastępów: Wspomniałem na to, co Amalek uczynił Izraelowi, jak się na niego zasadził na drodze, gdy wychodził z Egiptu. Teraz idź, pobij Amaleka i zniszcz wszystko, co ma. Nie lituj się nad nimi, lecz zabijaj i mężczyzn, i kobiety, dzieci i niemowlęta, woły i owce, wielbłądy i osły.
Saul zebrał więc lud i policzył go w Telaim: było dwieście tysięcy pieszych i dziesięć tysięcy mężczyzn z Judy. Potem Saul przybył do miasta Amaleka i urządził zasadzkę w dolinie. I Saul powiedział do Kenitów:
— Idźcie, odstąpcie od Amalekitów i wyjdźcie spośród nich, abym was nie wytracił wraz z nimi. Okazaliście bowiem życzliwość wszystkim synom Izraela, gdy wychodzili z Egiptu.
I tak Kenici odstąpili od Amalekitów. Wtedy Saul pobił Amalekitów od Chawila aż do wejścia do Szur, leżącego naprzeciw Egiptu. Pochwycił żywcem Agaga, króla Amalekitów, a cały lud zgładził ostrzem miecza.
Nieposłuszeństwo Saula i jego odrzucenie
Lecz Saul i lud oszczędzili Agaga i to, co najlepsze z owiec, wołów, tłustych zwierząt, baranów, oraz wszystko, co było dobre i nie chcieli tego zniszczyć. Zniszczyli zaś wszystko, co było nikczemne i nędzne. Wtedy doszło do Samuela słowo Pana:
— Żałuję, że ustanowiłem Saula królem. Odwrócił się bowiem ode mnie i nie wypełnił mego słowa.
I Samuel bardzo się rozgniewał, i wołał do Pana przez całą noc. A gdy Samuel wstał wcześnie rano, by spotkać się z Saulem, doniesiono Samuelowi:
— Saul przybył do Karmelu i tam właśnie postawił sobie pomnik, po czym zawrócił, poszedł i przybył do Gilgal.
A gdy Samuel przyszedł do Saula, Saul mu powiedział:
— Błogosławiony jesteś przez Pana. Wypełniłem słowo Pana.
Lecz Samuel powiedział:
— A co to za beczenie owiec w moich uszach i co to za ryk wołów, który słyszę?
Saul odpowiedział:
— Przyprowadzili je od Amalekitów. Lud bowiem oszczędził to, co najlepsze z owiec i wołów, aby je ofiarować Panu, twemu Bogu. To zaś, co pozostało, wytępiliśmy.
Wtedy Samuel powiedział do Saula:
— Stój, a powiem ci, co Pan mówił do mnie tej nocy.
Odpowiedział mu:
— Powiedz.
Samuel rzekł:
— Czyż to nie wtedy, gdy byłeś mały w swoich oczach, stałeś się głową pokoleń Izraela i Pan namaścił cię na króla nad Izraelem? Potem Pan posłał cię w drogę i powiedział: „Idź, wytrać tych grzeszników, Amalekitów, i walcz z nimi, aż ich wytępisz.” Dlaczego więc nie posłuchałeś głosu Pana, lecz rzuciłeś się na łup i uczyniłeś to zło w oczach Pana?
Wtedy Saul odpowiedział Samuelowi:
— Przecież posłuchałem głosu Pana. Poszedłem drogą, którą mnie posłał Pan, i przyprowadziłem Agaga, króla Amalekitów, a Amalekitów wytraciłem. Lud natomiast wziął z łupu owce i woły, najlepsze z tego, co miało być zniszczone, aby je ofiarować Panu, twemu Bogu, w Gilgal.
Samuel odpowiedział:
— Czy Pan ma takie samo upodobanie w całopaleniach i ofiarach jak w posłuszeństwie głosowi Pana? Oto posłuszeństwo jest lepsze niż ofiara, lepiej jest słuchać, niż ofiarowywać tłuszcz baranów. Bunt bowiem jest jak grzech czarów, a upór jest jak nieprawość i bałwochwalstwo. Ponieważ odrzuciłeś słowo Pana, on także odrzucił cię jako króla.
Wtedy Saul powiedział do Samuela:
— Zgrzeszyłem, ponieważ przekroczyłem rozkaz Pana i twoje słowa, gdyż bałem się ludu i posłuchałem jego głosu. Teraz jednak przebacz mi, proszę, mój grzech i zawróć ze mną, abym oddał pokłon Panu.
Lecz Samuel odpowiedział Saulowi:
— Nie zawrócę z tobą, ponieważ odrzuciłeś słowo Pana, a Pan odrzucił ciebie, abyś nie był już królem nad Izraelem.
A gdy Samuel odwrócił się, aby odejść, Saul chwycił skraj jego płaszcza i ten rozdarł się. Wtedy Samuel powiedział mu:
— Pan oddarł ci dziś królestwo Izraela i dał je twemu bliźniemu, lepszemu od ciebie. Ponadto Mocarz Izraela nie kłamie i nie będzie żałować, gdyż nie jest człowiekiem, aby miał żałować.
A on odpowiedział:
— Zgrzeszyłem. Teraz jednak uszanuj mnie, proszę, wobec starszych mego ludu i wobec Izraela i zawróć ze mną, abym oddał pokłon Panu, twemu Bogu.
Zawrócił więc Samuel i szedł za Saulem, a Saul oddał pokłon Panu. Potem Samuel rzekł:
— Przyprowadźcie do mnie Agaga, króla Amalekitów.
Agag podszedł do niego odważnie i powiedział:
— Na pewno ustąpiła gorycz śmierci.
Lecz Samuel powiedział:
— Jak twój miecz pozbawiał kobiety ich dzieci, tak wśród kobiet twoja matka będzie pozbawiona dzieci.
I Samuel posiekał Agaga na kawałki przed Panem w Gilgal. Potem Samuel udał się do Rama, a Saul poszedł do swego domu w Gibea Saulowym. I Samuel nie zobaczył już Saula aż do dnia swojej śmierci. Bolał jednak Samuel nad Saulem, a Pan żałował, że uczynił Saula królem nad Izraelem.