Proroctwo dotyczące Ammonitów
O Ammonitach tak mówi Pan:
— Czyż Izrael nie ma synów? Czyż nie ma żadnego dziedzica? Czemu ich król dziedzicznie opanował Gad, a jego lud mieszka w jego miastach? Dlatego oto nadchodzą dni, — mówi Pan, — gdy sprawię, że usłyszą okrzyk wojenny w Rabbie synów Ammona i stanie się ona rumowiskiem, a inne jej miasta będą spalone ogniem. Wtedy Izrael posiądzie swoich dzierżawców, — mówi Pan.
— Zawódź, Cheszbonie, bo Aj jest spustoszone. Krzyczcie, córki Rabby, przepaszcie się worami, lamentujcie i biegajcie wśród płotów, bo wasz król pójdzie do niewoli wraz ze swoimi kapłanami i książętami. Czemu się chlubisz dolinami? Twoja dolina spłynęła, córko buntownicza, która ufasz swym skarbom, mówiąc: „Któż nadciągnie przeciwko mnie?” Oto sprowadzę na ciebie strach, — mówi Pan Bóg zastępów, — od wszystkich, którzy są dokoła ciebie, będziecie wygnani każdy osobno, a nikt nie pozbiera tułaczy. Potem jednak odwrócę niewolę synów Ammona, — mówi Pan.
Proroctwo dotyczące Edomitów
O Edomie tak mówi Pan zastępów:
— Czyż nie ma już mądrości w Temanie? Czyż zginęła rada od roztropnych i obróciła się wniwecz ich mądrość? Uciekajcie, zawracajcie, ukryjcie się w głębokich kryjówkach, mieszkańcy Dedanu, bo sprowadzę na niego klęskę Ezawa, w czasie gdy go nawiedzę. Gdyby zbieracze przyszli do ciebie, czy nie zostawiliby jakichś winogron? Gdyby się wkradli złodzieje w nocy, szkodziliby dotąd, aż mieliby dość. Lecz ja obnażę Ezawa, odkryję jego kryjówki, tak że nie będzie mógł się ukryć. Zniszczone jest jego potomstwo, jego bracia i jego sąsiedzi, i nie będzie go. Zostaw swoje sieroty, ja będę je żywić, a twoje wdowy niech mi zaufają.
Tak bowiem mówi Pan:
— Oto ci, którzy nie byli skazani na picie z tego kielicha, musieli pić z niego, a ty miałbyś ujść z tego bezkarnie? Nie ujdziesz, ale na pewno będziesz pił. Przysięgam bowiem na siebie samego, — mówi Pan, — że Bosra stanie się spustoszeniem, hańbą, ruiną i przekleństwem, a wszystkie jej miasta będą ruiną na wieki.
Usłyszałem wieść od Pana, że do narodów wysłany jest poseł mówiący:
— „Zgromadźcie się, wyruszcie przeciw niej, powstańcie do bitwy.” Oto bowiem sprawię, że będziesz mały wśród narodów i wzgardzony między ludźmi. Zdradziła cię twoja zuchwałość i pycha twego serca, ty, który mieszkasz w rozpadlinach skalnych, który trzymasz się wysokich pagórków. Choćbyś założył swoje gniazdo wysoko jak orzeł, nawet stamtąd cię strącę, — mówi Pan.
— Edom będzie spustoszeniem, ktokolwiek będzie przechodził obok niego, zdumieje się i będzie świstać nad wszystkimi jego plagami. Jak po zniszczeniu Sodomy i Gomory oraz miast sąsiednich, — mówi Pan, — nikt tam nie zamieszka i żaden syn człowieka nie będzie w nim gościł. Oto jak lew wystąpi z wezbrania Jordanu przeciwko przybytkowi mocarza. Wypędzę go jednak nagle z tej ziemi, a ustanowię nad nią mojego wybrańca. Któż bowiem jest mi równy? Kto wyznaczy mi termin rozprawy? A kto jest tym pasterzem, który się ostoi przede mną?
Dlatego słuchajcie postanowienia Pana, które powziął przeciwko Edomowi, i jego zamysłów, które przygotował przeciwko mieszkańcom Temanu: Zaprawdę, wywloką ich najmniejsi z tej trzody, spustoszą ich i ich mieszkania. Od grzmotu ich upadku ziemia się porusza, głos ich krzyku słychać nad Morzem Czerwonym. Oto jak orzeł wzbije się i przyleci, i rozciągnie swoje skrzydła nad Bosrą. W tym dniu serce mocarzy Edomu stanie się jak serce rodzącej kobiety.
Proroctwo dotyczące Damaszku
O Damaszku:
— Wstydzą się Chamat i Arpad, bo usłyszały złą wieść. Zatrwożyły się tak, że nawet morze się wzruszy, a nie będzie mogło się uspokoić. Osłabł Damaszek i rzuca się do ucieczki, strach go ogarnął. Udręka i bóle ogarnęły go jak rodzącą kobietę. Ale powiedzą: „Jakże się nie miało ostać miasto sławne, miasto mej radości?” Dlatego jego młodzieńcy upadną na jego ulicach, a wszyscy waleczni wojownicy w tym dniu zostaną wytraceni, — mówi Pan zastępów. — I wzniecę ogień w murze Damaszku, który strawi pałace Ben-Hadada.
Proroctwo dotyczące Kedaru i Chazoru
O Kedarze i królestwach Chasoru, które ma pobić Nabuchodonozor, król Babilonu, tak mówi Pan:
— Wstańcie, wyruszajcie na Kedar i spustoszcie narody wschodnie. Zabiorą ich namioty i trzody, wezmą ze sobą ich zasłony, wszystkie ich sprzęty oraz ich wielbłądy. I zawołają na nich: „Strach dokoła.” Uciekajcie, rozbiegnijcie się prędko, ukryjcie się w głębokich kryjówkach, mieszkańcy Chasoru, — mówi Pan. — Radził się bowiem przeciwko wam Nabuchodonozor, król Babilonu, i obmyślił przeciwko wam zdradę.
— Wstańcie, ruszajcie na naród spokojny, mieszkający bezpiecznie, — mówi Pan, — nie ma ani wrót, ani rygli, mieszka samotnie. Ich wielbłądy będą łupem, a liczne ich stada – zdobyczą. Rozproszę na wszystkie wiatry tych, którzy mieszkają w najdalszych zakątkach, i sprowadzę na nich klęskę ze wszystkich stron, — mówi Pan. — Chasor stanie się siedliskiem smoków, pustkowiem na wieki. Nikt tam nie zamieszka i żaden syn człowieka nie będzie w nim gościł.
Proroctwo dotyczące Elamu
Słowo Pana, które doszło do proroka Jeremiasza przeciwko Elamowi na początku królowania Sedekiasza, króla Judy, mówiące:
— Tak mówi Pan zastępów: Oto złamię łuk Elamu, podstawę jego potęgi, i sprowadzę na Elam cztery wiatry z czterech stron świata, i rozproszę go na wszystkie te wiatry tak, że nie będzie narodu, do którego by nie przyszli wygnańcy Elamu. I napełnię Elam trwogą przed jego wrogami i przed tymi, którzy czyhają na jego życie. Sprowadzę na nich nieszczęście, zapalczywość mego gniewu, — mówi Pan, — i poślę też za nimi miecz, aż ich wyniszczę. I ustawię swój tron w Elamie i stamtąd wytępię króla i książąt, — mówi Pan. — Stanie się jednak w ostatecznych dniach, że odwrócę niewolę Elamu, mówi Pan.
Proroctwo dotyczące Babilonu
Słowo, które Pan wypowiedział przeciwko Babilonowi i przeciwko ziemi Chaldejczyków przez proroka Jeremiasza:
— Opowiadajcie wśród narodów, rozgłaszajcie, podnieście sztandar, głoście i nie zatajajcie. Mówcie: Babilon wzięty, Bel pohańbiony, Merodach rozbity, jego posągi pohańbione, jego bożki pokruszone. Nadciągnie bowiem przeciwko niemu naród z północy, który zamieni jego ziemię w pustkowie, tak że nikt w niej nie zamieszka. Uciekną i odejdą zarówno ludzie, jak i zwierzęta.
— W tych dniach i w tym czasie, — mówi Pan, — przyjdą synowie Izraela, a wraz z nimi synowie Judy, będą szli w płaczu i będą szukać Pana, swego Boga. Będą pytać o drogę na Syjon i zwróciwszy tam swoje twarze, powiedzą: „Chodźcie i przyłączmy się do Pana wiecznym przymierzem, które nie ulegnie zapomnieniu.”
— Mój lud był trzodą owiec zbłąkanych, ich pasterze wiedli ich na manowce, po górach ich rozegnali. Schodził z góry na pagórek, zapomniał o swoim legowisku. Wszyscy, którzy ich spotykali, pożerali ich, a ich wrogowie mówią: „Nie jesteśmy nic winni, bo to oni zgrzeszyli przeciwko Panu, przybytkowi sprawiedliwości, przeciwko Panu, nadziei ich ojców.”
— Uchodźcie ze środka Babilonu, wychodźcie z ziemi Chaldejczyków i bądźcie jak kozły przed trzodą. Oto bowiem wzbudzę i sprowadzę na Babilon gromadę wielkich narodów z ziemi północnej. I uszykują się przeciwko niemu, i stamtąd będzie zdobyty. Ich strzały będą jak u wprawnego mocarza, żadna nie wróci bez skutku. Chaldea będzie łupem, a wszyscy, którzy ją złupią, zostaną nasyceni, mówi Pan.
— Ponieważ się cieszyliście, ponieważ się radowaliście, grabieżcy mego dziedzictwa, ponieważ utyliście jak jałówka na trawie i ryczycie jak wół. Wasza matka będzie bardzo zawstydzona, spłonie ze wstydu wasza rodzicielka. Oto stanie się ostatnią z narodów, pustkowiem, ziemią suchą i pustynną. Z powodu gniewu Pana nie będzie zamieszkana, ale cała zostanie spustoszona. Ktokolwiek będzie przechodził obok Babilonu, zdumieje się i będzie świstał nad wszystkimi jego plagami.
— Ustawcie się przeciw Babilonowi w koło. Wszyscy, którzy napinacie łuk, strzelajcie do niego, nie żałujcie strzał, bo zgrzeszył przeciwko Panu. Wołajcie przeciwko niemu zewsząd. Poddał się, upadły jego fundamenty, jego mury są zburzone. Jest to bowiem zemsta Pana. Pomścijcie się nad nim, jak on czynił innym, tak jemu też uczyńcie. Wyniszczcie z Babilonu siewcę i tego, który chwyta sierp w czasie żniwa. Przed mieczem niszczycielskim każdy się zwróci do swego ludu i każdy ucieknie do swojej ziemi.
— Izrael jest owcą przegnaną, którą spłoszyły lwy. Najpierw król Asyrii pożarł go, a na koniec ten Nabuchodonozor, król Babilonu, pokruszył jego kości. Dlatego tak mówi Pan zastępów, Bóg Izraela: Oto ukarzę króla Babilonu i jego ziemię, jak ukarałem króla Asyrii. I znowu przyprowadzę Izraela do swego mieszkania, i będzie się paść na Karmelu i w Baszanie, i jego dusza nasyci się na górze Efraim i w Gileadzie. W tych dniach i w tym czasie, — mówi Pan, — będą szukać nieprawości Izraela, ale jej nie będzie, i grzechów Judy, ale nie będą znalezione. Przebaczę bowiem tym, których pozostawię.
— Wyrusz przeciwko ziemi Meratajim, przeciwko niej i mieszkańcom Pekod. Spustosz i zniszcz doszczętnie, goniąc ich, — mówi Pan, — i uczyń wszystko, jak ci rozkazałem. Wrzawa wojenna w tej ziemi i wielkie spustoszenie. Jakże jest rozbity i złamany młot całej ziemi? Jakże Babilon stał się spustoszeniem wśród narodów? Zastawiłem na ciebie sidła i zostałeś schwytany, Babilonie, a nie zauważyłeś tego. Znaleziono cię i pochwycono, ponieważ spierałeś się z Panem. Pan otworzył swoją zbrojownię i wyniósł oręż swego gniewu. To bowiem jest dzieło Pana Boga zastępów w ziemi Chaldejczyków. Ruszajcie przeciwko niemu z krańców ziemi, otwórzcie jego spichlerze. Zbierzcie go w sterty i zniszczcie go doszczętnie, by nic z niego nie pozostało. Pozabijajcie wszystkie jego cielce, niech idą na rzeź. Biada im, bo nadszedł ich dzień, czas ich nawiedzenia. Słychać głos uciekających i tych, co uchodzą z ziemi Babilonu, aby ogłosić na Syjonie pomstę Pana, naszego Boga, pomstę za jego świątynię.
— Zgromadźcie przeciwko Babilonowi wszystkich strzelców, którzy napinają łuk, rozbijcie obóz przeciw niemu dokoła, aby nikt nie uszedł. Odpłaćcie mu według jego uczynków, według wszystkiego, co innym czynił, uczyńcie mu. Wynosił się bowiem przeciwko Panu, przeciwko Świętemu Izraela. Dlatego jego młodzieńcy polegną na ulicach i wszyscy jego wojownicy zostaną zgładzeni w tym dniu, — mówi Pan.
— Oto jestem przeciwko tobie, zuchwalcze, — mówi Pan, Bóg zastępów. — Nadszedł bowiem twój dzień i czas, gdy cię nawiedzę. Potknie się zuchwalec i upadnie, i nikt go nie podniesie. Wzniecę ogień w jego miastach, który pochłonie wszystko wokół niego.
Tak mówi Pan zastępów:
— Synowie Izraela i synowie Judy razem cierpią ucisk. Wszyscy, którzy ich pojmali, trzymają ich i nie chcą ich wypuścić. Ale ich Odkupiciel jest potężny, jego imię to Pan zastępów, skutecznie będzie bronił ich sprawy, aby zapewnić pokój tej ziemi i trwożyć mieszkańców Babilonu.
— Miecz spadnie na Chaldejczyków, — mówi Pan, — i na mieszkańców Babilonu, na jego książąt i mędrców, miecz na kłamców, aby zgłupieli, miecz na jego wojowników, aby byli przerażeni, miecz na jego konie i rydwany oraz na całą różnorodną ludność, która jest pośród niego, aby była jak kobiety, miecz na jego skarby, aby były zagrabione. Susza na jego wody, aby wyschły. Ziemia bowiem jest pełna rzeźbionych obrazów, a szaleją przy swoich bożkach.
— Dlatego zamieszkają tam dzikie zwierzęta pustyni i straszne bestie wysp, zamieszkają w nim też młode sowy. Nie będzie już zaludniony na wieki i nie będą w nim mieszkać po wszystkie pokolenia. Jak Bóg zniszczył Sodomę i Gomorę oraz sąsiednie miasta, — mówi Pan, — tak też nikt tam nie zamieszka ani syn człowieczy nie będzie w nim gościł.
— Oto lud nadciągnie z północy, naród wielki, i liczni królowie zostaną wzbudzeni z krańców ziemi. Pochwycą łuk i włócznię, są okrutni i bezlitośni, ich głos huczy jak morze i jeżdżą na koniach, każdy uszykowany do walki przeciwko tobie, córko Babilonu! Król Babilonu usłyszał o nich wieść i osłabły mu ręce. Ogarnęła go udręka i bóle jak rodzącą kobietę.
— Oto jak lew wystąpi z wezbrania Jordanu przeciwko przybytkowi mocarza. Wypędzę go jednak nagle z tej ziemi, a ustanowię nad nią mojego wybrańca. Któż bowiem jest mi równy? Kto wyznaczy mi termin rozprawy? A kto jest tym pasterzem, który się ostoi przede mną?
Dlatego słuchajcie postanowienia Pana, które powziął przeciwko Babilonowi i jego zamysłów, które przygotował przeciwko ziemi Chaldejczyków. Zaprawdę, wywloką ich najmniejsi z tej trzody, spustoszą ich i ich mieszkania. Od huku przy zdobyciu Babilonu ziemia się porusza, słychać krzyk wśród narodów.