Pokonanie Jabina i jego sprzymierzeńców
A gdy usłyszał o tym Jabin, król Chasoru, posłał wiadomość do Jobaba, króla Madonu, do króla Szimronu, do króla Akszafu, i do królów, którzy byli na północy, w górach i na polach, na południe od Kinneret, na równinach i w krainach Dor na zachodzie, do Kananejczyków na wschodzie i na zachodzie, do Amorytów, Chetytów, Peryzzytów, Jebusytów w górach i Chiwwitów pod górą Hermon, w ziemi Mispa. I wyruszyli oni wraz z całym swym wojskiem, lud liczny jak piasek na brzegu morskim, mający bardzo wiele koni i rydwanów. A gdy wszyscy ci królowie zgromadzili się, przybyli i razem rozbili obóz nad wodami Meromu, aby walczyć przeciwko Izraelowi. I Pan powiedział do Jozuego:
— Nie bój się ich, bo jutro o tej porze wydam ich wszystkich pobitych Izraelowi. Ich koniom podetniesz ścięgna, a ich rydwany spalisz ogniem.
Wtedy Jozue i cały waleczny lud z nim wyruszyli niespodziewanie przeciwko nim nad wody Meromu i napadli na nich. I Pan wydał ich w ręce Izraela, który pobił ich i ścigał aż do Sydonu Wielkiego i aż do Misreft-Maim, i aż do doliny Mispa na wschodzie. Pobili ich tak, że nikogo nie pozostawili przy życiu. I Jozue uczynił im tak, jak mu Pan rozkazał: ich koniom podciął ścięgna, a ich rydwany spalił ogniem. W tym czasie Jozue zawrócił i zdobył Chasor, a jego króla zabił mieczem. Chasor bowiem był przedtem głową wszystkich tych królestw. Każdą duszę, która w nim była, pobili ostrzem miecza, wytracając ją. Nikt nie pozostał przy życiu, a Chasor spalił ogniem. Jozue zdobył też wszystkie miasta tych królów i pojmał wszystkich królów, pobił ich ostrzem miecza i wytracił, tak jak nakazał Mojżesz, sługa Pana. Izrael nie spalił jednak żadnego z miast warownych, oprócz samego Chasoru, który spalił Jozue. Cały łup tych miast oraz bydło synowie Izraela zabrali dla siebie, tylko wszystkich ludzi pobili ostrzem miecza, aż ich zgładzili, nie zostawiając nikogo przy życiu. Jak Pan rozkazał Mojżeszowi, swemu słudze, tak Mojżesz nakazał Jozuemu i tak Jozue uczynił, nie zaniedbał niczego z tego wszystkiego, co Pan rozkazał Mojżeszowi.
Zajęcie całej ziemi kanaanejskiej
Tak Jozue zdobył całą ziemię: góry i całą ziemię na południu, całą ziemię Goszen, równiny, pola i górę Izrael z jej równiną, od góry Halak, która wznosi się ku Seirowi, aż do Baal-Gad w dolinie Libanu pod górą Hermon. A wszystkich królów pojmał, pobił i pozabijał. Przez długi czas Jozue prowadził wojnę z tymi wszystkimi królami. Nie było miasta, które by zawarło pokój z synami Izraela, oprócz Chiwwitów, którzy mieszkali w Gibeonie, wszystkie inne zdobyli podczas wojny. Od Pana bowiem wyszło, by zatwardzić ich serca, aby wyruszali na bitwę z Izraelem i żeby ich wyniszczył bez miłosierdzia, aż do wytracenia, jak Pan rozkazał Mojżeszowi. W tym czasie Jozue wyruszył i wytracił Anakitów z gór, z Hebronu, z Debiru, z Anabu, ze wszystkich gór Judy i ze wszystkich gór Izraela. Jozue zniszczył ich razem z ich miastami. Nikt z Anakitów nie został w ziemi synów Izraela, zostali tylko w Gazie, w Gat i w Azdodzie. Zdobył więc Jozue całą ziemię, tak jak Pan powiedział do Mojżesza, i oddał ją Jozue jako dziedzictwo Izraelowi zgodnie z ich przydziałami według pokoleń. I ziemia zaznała pokoju od wojny.
Królowie pokonani przez Izraela pod wodzą Mojżesza
A oto królowie ziemi, których pobili synowie Izraela i posiedli ich ziemię za Jordanem na wschodzie, od rzeki Arnon aż do góry Hermon, i całą równinę na wschodzie: Sichon, król Amorytów, który mieszkał w Cheszbonie, a panował od Aroeru, leżącego nad brzegiem rzeki Arnon, i od połowy tej rzeki oraz połowy Gileadu aż do rzeki Jabbok, granicy synów Ammona, a od równin aż do morza Kinneret na wschodzie, i aż do Morza Równiny, czyli Morza Słonego, na wschód, w kierunku Bet-Jeszimot, i od południa pod górę Pisga. I obszar Oga, króla Baszanu, który pozostał z Refaitów i mieszkał w Asztarot i w Edrei, panował on na górze Hermon, i w Salce oraz w całym Baszanie aż do granic Geszurytów i Maakatytów i nad połową Gileadu, granicą Sichona, króla Cheszbonu. Pobił ich Mojżesz, sługa Pana, wraz z synami Izraela. I Mojżesz, sługa Pana, dał tę ziemię w posiadanie Rubenitom i Gadytom, i połowie pokolenia Manassesa.
Królowie pokonani przez Izraela pod wodzą Jozuego
A oto królowie ziemi, których pobili Jozue i synowie Izraela po zachodniej stronie Jordanu, od Baal-Gad w dolinie Libanu aż do góry Chalak, która wznosi się ku Seirowi, a których obszar Jozue dał pokoleniom Izraela w posiadanie według ich przydziałów. Na górach, na równinach, na polach, na nizinach, na pustyni i na południowej ziemi, ziemie Chetytów, Amorytów, Kananejczyków, Peryzzytów, Chiwwitów i Jebusytów. Król Jerycha – jeden. Król Aj, które jest obok Betel – jeden. Król Jerozolimy – jeden. Król Hebronu – jeden. Król Jarmutu – jeden. Król Lakisz – jeden. Król Eglonu – jeden. Król Gezer – jeden. Król Debir – jeden. Król Gederu – jeden. Król Chormy – jeden. Król Aradu – jeden. Król Libny – jeden. Król Adullam – jeden. Król Makkedy – jeden. Król Betel – jeden. Król Tappuach – jeden. Król Cheferu – jeden. Król Afek – jeden. Król Laszaronu – jeden. Król Madonu – jeden. Król Chasoru – jeden. Król Szimron-Meronu – jeden. Król Achszafu – jeden. Król Tanaku – jeden. Król Megiddo – jeden. Król Kedeszu – jeden. Król Jokneamu z Karmelu – jeden. Król Doru z krainy Dor – jeden. Król narodów z Gilgal – jeden. Król Tirsy – jeden. Wszystkich królów było trzydziestu jeden.
Ziemia jeszcze nie objęta w posiadanie
I gdy Jozue zestarzał się i był w podeszłym wieku, Pan powiedział do niego:
— Zestarzałeś się i posunąłeś się w latach, a pozostało jeszcze dużo ziemi do zdobycia. Oto ziemia, która pozostała: wszystkie okręgi Filistynów i Geszurytów. Od Szichoru, który jest naprzeciw Egiptu, aż do granicy Akaronu na północy – jest to ziemia przynależąca do Kananejczyków, pięciu książąt filistyńskich: z Gazy, Aszdodu, Aszkelonu, Gat i Ekronu, oraz Awwici. Od południa: cała ziemia Kananejczyków oraz Meara, która należy do Sydończyków, aż do Afek i aż do granicy Amorytów. I ziemia Gibilitów i cały Liban na wschodzie, od Baal-Gad pod górę Hermon, aż do wejścia do Chamat. Wszystkich mieszkańców gór od Libanu aż do Misrefot-Maim i wszystkich Sydończyków wypędzę przed synami Izraela. Tylko podziel ją losem między Izraelitów jako dziedzictwo, tak jak ci rozkazałem. Rozdziel więc teraz tę ziemię jako dziedzictwo dziewięciu pokoleniom i połowie pokolenia Manassesa.
Przydział dla plemion: Rubena, Gada i polowy Manassesa
Gdyż z drugą połową Rubenici i Gadyci otrzymali już swoje dziedzictwo, które dał im Mojżesz za Jordanem na wschodzie, jak przydzielał im Mojżesz, sługa Pana. Od Aroeru, leżącego nad brzegiem rzeki Arnon, i od miasta, które jest w środku rzeki, wraz z całą równiną Medeby aż do Dibonu. I wszystkie miasta Sichona, króla Amorytów, który królował w Cheszbonie, aż do granicy synów Ammona. Także Gilead i obszar Geszurytów i Maakatytów, całą górę Hermon i cały Baszan aż do Salka. Całe królestwo Oga w Baszanie, który królował w Asztarot i w Edrei, był on ostatnim z Refaitów, których Mojżesz pobił i wypędził. Lecz synowie Izraela nie wypędzili Geszurytów i Maakatytów, dlatego Geszuryci i Maakatyci mieszkają pośród Izraelitów do dziś. Tylko pokoleniu Lewiego nie dał dziedzictwa, ofiary spalane dla Pana, Boga Izraela, są jego dziedzictwem, jak mu Bóg powiedział. Mojżesz dał więc pokoleniu synów Rubena dziedzictwo według ich rodzin. Ich granica była od Aroeru, leżącego nad brzegiem rzeki Arnon, i od miasta, które jest w środku rzeki, wraz z całą równiną ku Medebie. Cheszbon i wszystkie przyległe do niego miasta, które były na równinie: Dibon, Bamot-Baal i Bet-Baal-Meon, Jahaza, Kedemot i Mefaat, Kiriataim, Sibma i Seret-Haszszachar na górze w dolinie, Bet-Peor, Aszdod-Pisga i Bet-Jeszimot. I wszystkie miasta na równinie oraz całe królestwo Sichona, króla Amorytów, który królował w Cheszbonie, a którego Mojżesz zabił tak jak książąt Midianu: Ewi, Rekem, Sur, Chur, Reba, książęta Sichona zamieszkali w tej ziemi. I wróżbitę Balaama, syna Beora, wraz z innymi zabitymi synowie Izraela zabili mieczem. Granicą synów Rubena był Jordan ze swymi granicami. Oto dziedzictwo synów Rubena według ich rodzin, miast i przyległych do nich wsi. Mojżesz dał też dziedzictwo pokoleniu Gada, synom Gada według ich rodzin. A ich granice obejmowały Jazer i wszystkie miasta Gileadu oraz połowę ziemi synów Ammona aż do Aroeru leżącego naprzeciw Rabby, i od Cheszbonu aż do Ramat-Mispa i Betonim oraz od Machanaim aż do granicy Debiru. W dolinie zaś: Bet-Haram, Bet-Nimra, Sukkot i Safon, resztę królestwa Sichona, króla Cheszbonu, Jordan i jego pogranicze aż do końca morza Kinneret po wschodniej stronie Jordanu. Oto dziedzictwo synów Gada według ich rodzin, miast i przyległych do nich wsi. Mojżesz dał też posiadłość połowie pokolenia Manassesa, przypadła ona połowie pokolenia synów Manassesa według ich rodzin. Ich granica była od Machanaim, obejmowała cały Baszan i całe królestwo Oga, króla Baszanu oraz wszystkie wsie Jaira, które są w Baszanie, sześćdziesiąt miast. Połowę Gileadu, Asztarot i Erdei, miasta królestwa Oga w Baszanie, dał synom Makira, syna Manassesa, a ściśle – połowie synów Makira według ich rodzin. Oto posiadłości, które Mojżesz podzielił na polach Moabu za Jordanem, naprzeciw Jerycha na wschodzie. Lecz pokoleniu Lewiego Mojżesz nie dał dziedzictwa, gdyż Pan, Bóg Izraela, sam jest ich dziedzictwem, jak im to powiedział.