Dwuletnie panowanie Amona zakończone spiskiem na jego życie
Amon miał dwadzieścia dwa lata, kiedy zaczął królować, i królował dwa lata w Jerozolimie. Jego matka miała na imię Meszullemet i była córką Charusa z Jotba. Czynił on to, co złe w oczach Pana, tak jak czynił jego ojciec Manasses. Szedł wszystkimi drogami, którymi szedł jego ojciec, i służył bożkom, którym służył jego ojciec, i oddawał im pokłon. Opuścił Pana, Boga swoich ojców, a nie szedł drogą Pana. I słudzy Amona uknuli spisek przeciw niemu, i zabili króla w jego domu. Wtedy lud tej ziemi zabił wszystkich, którzy uknuli spisek przeciw królowi Amonowi. I lud tej ziemi ustanowił w jego miejsce królem Jozjasza, jego syna. A pozostałe dzieje Amona, które czynił, czy nie są zapisane w księdze kronik królów Judy? I pogrzebano go w jego grobie, w ogrodzie Uzzy. A jego syn Jozjasz królował w jego miejsce.
Jozjasz — król, reformator
Jozjasz miał osiem lat, kiedy zaczął królować, i królował trzydzieści jeden lat w Jerozolimie. Jego matka miała na imię Jedida i była córką Adajasza z Boskat. Czynił on to, co było słuszne w oczach Pana, i szedł wszystkimi drogami Dawida, swego ojca, a nie zbaczał ani na prawo, ani na lewo.
Znalezienie zapomnianej księgi zakonu w świątyni
A w osiemnastym roku króla Jozjasza król posłał pisarza, Szafana, syna Azaliasza, syna Meszullama, do domu Pana, mówiąc:
— Idź do najwyższego kapłana Chilkiasza. Niech zbiera pieniądze, które przyniesiono do domu Pana, a które stróże progu zebrali od ludu, i niech je dadzą do rąk kierownikom robót, przełożonym nad domem Pana. A ci niech przekażą je robotnikom pracującym w domu Pana, aby naprawiali szkody domu, to jest cieślom, budowniczym i murarzom, oraz na zakup drewna i ciosanego kamienia na naprawę domu.
Jednak nie trzeba było rozliczać się z nimi z pieniędzy, które dali im do rąk, bo oni postępowali uczciwie. Wtedy najwyższy kapłan Chilkiasz powiedział do pisarza, Szafana:
— Znalazłem księgę Prawa w domu Pana.
I Chilkiasz dał księgę Szafanowi, a ten ją czytał. Następnie pisarz Szafan przyszedł do króla i zdał sprawę królowi, mówiąc:
— Twoi słudzy zebrali pieniądze, które znajdowały się w domu Pana, i dali je w ręce kierownikom robót, przełożonym nad domem Pana.
Pisarz Szafan oznajmił także królowi:
— Kapłan Chilkiasz dał mi księgę.
I Szafan czytał ją wobec króla. A gdy król usłyszał słowa księgi Prawa, rozdarł swoje szaty.
Wyrocznia prorokini Chuldy
Potem król rozkazał kapłanowi Chilkiaszowi, Achikamowi, synowi Szafana, Akborowi, synowi Micheasza, pisarzowi Szafanowi i swojemu słudze Asajaszowi:
— Idźcie, radźcie się Pana co do mnie, co do ludu i co do całej Judy w związku ze słowami tej księgi, którą znaleziono. Wielki bowiem jest gniew Pana, którym zapłonął przeciwko nam, dlatego że nasi ojcowie nie posłuchali słów tej księgi, aby czynić zgodnie ze wszystkim, co jest dla nas napisane.
Tak więc kapłan Chilkiasz, Achikam, Akbor, Szafan i Asajasz poszli do prorokini Chuldy, żony Szalluma, syna Tikwy, syna Charchasza, strażnika szat – mieszkała ona w Jerozolimie, po drugiej stronie miasta – i opowiedzieli jej o tej sprawie. Ona zaś powiedziała im:
— Tak mówi Pan, Bóg Izraela: Powiedzcie mężczyźnie, który was posłał do mnie: „Tak mówi Pan: Oto sprowadzę nieszczęście na to miejsce i na jego mieszkańców, zgodnie ze wszystkimi słowami tej księgi, które czytał król Judy. Za to, że mnie opuścili i palili kadzidło innym bogom, aby pobudzić mnie do gniewu wszystkimi dziełami swoich rąk. Dlatego zapłonie mój gniew przeciwko temu miejscu i nie zagaśnie.” A królowi Judy, który posłał was, aby radzić się Pana, tak powiedzcie: „Tak mówi Pan, Bóg Izraela, co do słów, które słyszałeś: Ponieważ twoje serce zmiękło i upokorzyłeś się przed Panem, gdy usłyszałeś, co powiedziałem przeciw temu miejscu i przeciw jego mieszkańcom – że staną się spustoszeniem i klątwą – rozdarłeś swoje szaty i płakałeś przede mną, to i ja również ciebie wysłuchałem, mówi Pan. Dlatego oto przyłączę cię do twoich ojców i będziesz złożony w swoim grobie w pokoju, aby twoje oczy nie oglądały całego nieszczęścia, które sprowadzę na to miejsce.”
A oni zanieśli tę odpowiedź królowi.
Odnowienie przymierza
Wtedy król posłał, aby zebrali się wokół niego wszyscy starsi Judy i Jerozolimy. Następnie król udał się do domu Pana, a wraz z nim wszyscy mężczyźni Judy, wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, kapłani, prorocy oraz cały lud – od najmniejszych do największych. I czytał do ich uszu wszystkie słowa księgi przymierza, którą znaleziono w domu Pana. Potem król stanął przy kolumnie i zawarł przymierze przed Panem, że będą szli za Panem i będą przestrzegać jego przykazań, świadectw i nakazów z całego serca i całą duszą i wypełniać słowa przymierza, które zostały napisane w tej księdze. I cały lud przystąpił do przymierza.
Oczyszczenie świątyni
Wtedy król nakazał najwyższemu kapłanowi Chilkiaszowi, kapłanom drugiego rzędu i stróżom progu wynieść ze świątyni Pana wszystkie przedmioty wykonane dla Baala, do gaju i dla całego zastępu niebieskiego. I spalił je poza Jerozolimą na polu Cedronu, i zaniósł ich popiół do Betel.
Radykalne wytępienie kultu bałwochwalczego w całym kraju
Zwolnił też z urzędu bałwochwalczych kapłanów, których ustanowili królowie Judy, aby palili kadzidło na wyżynach w miastach Judy i w okolicach Jerozolimy, oraz tych, którzy palili kadzidło Baalowi, słońcu, księżycowi, planetom i całemu zastępowi niebieskiemu. Wyniósł gaj z domu Pana poza Jerozolimę, do potoku Cedron, i spalił go przy potoku Cedron, starł go na proch i rozrzucił na grobach synów ludu. Zburzył też domy Sodomitów, które znajdowały się przy domu Pana, gdzie kobiety tkały zasłony do gaju. I zwołał wszystkich kapłanów z miast Judy, i splugawił wyżyny, na których kapłani palili kadzidło, od Geba aż do Beer-Szeby, i zburzył wyżyny przy bramach znajdujących się u wejścia bramy Jozuego, namiestnika miasta, po lewej stronie, gdy się wchodzi przez bramę miejską. Jednakże kapłani wyżyn nie przystąpili do ołtarza Pana w Jerozolimie, ale mogli jeść przaśne chleby wśród swoich braci. Splugawił również Tofet, które było w dolinie syna Hinnom, aby nikt więcej nie przeprowadził swego syna ani córki przez ogień ku czci Molocha. Usunął też konie, które królowie Judy poświęcili słońcu u wejścia do domu Pana, obok komnaty dworzanina Natanmeleka, która była na przedmieściu, a rydwany słońca spalił ogniem. Król zburzył także ołtarze, które znajdowały się na dachu górnej komnaty Achaza, zbudowane przez królów Judy, oraz ołtarze, które uczynił Manasses w obu dziedzińcach domu Pana. Usunął je stamtąd i wrzucił ich proch do potoku Cedron. Król splugawił wyżyny, które stały przed Jerozolimą po prawej stronie Góry Zatracenia i które zbudował Salomon, król Izraela, dla Asztarty, obrzydliwości Sydończyków, dla Kemosza, obrzydliwości Moabitów, i dla Milkoma, obrzydliwości synów Ammona. I pokruszył posągi, powycinał gaje, a ich miejsca napełnił kośćmi ludzkimi. Ponadto ołtarz, który był w Betel, i wyżynę uczynioną przez Jeroboama, syna Nebata, który przywiódł Izraela do grzechu – także ten ołtarz i wyżynę zburzył. Spalił wyżynę, starł na proch i spalił gaj. A gdy Jozjasz odwrócił się, zobaczył groby, które były tam na górze. Posłał i zabrał kości z tych grobów, i spalił je na ołtarzu, plugawiąc go zgodnie ze słowem Pana wygłoszonym przez męża Bożego, który wypowiedział te rzeczy. I zapytał:
— Co to za napis, który widzę?
Ludzie z tego miasta odpowiedzieli:
— To grób męża Bożego, który przyszedł z Judy i zapowiedział rzeczy, które wykonałeś nad ołtarzem w Betel.
Wtedy powiedział:
— Zostawcie go, niech nikt nie rusza jego kości.
Pozostawiono więc jego kości wraz z kośćmi proroka, który przybył z Samarii. Jozjasz usunął też wszystkie świątynie na wyżynach, które były w miastach Samarii zbudowanych przez królów Izraela, aby drażnić Pana. Postąpił z nimi tak samo, jak uczynił w Betel. Pozabijał także wszystkich kapłanów wyżyn, którzy tam byli przy ołtarzach, i spalił na nich ludzkie kości. Potem wrócił do Jerozolimy. I król nakazał całemu ludowi:
— Obchodźcie święto Paschy dla Pana, waszego Boga, tak jak jest napisane w księdze tego przymierza.
Takiej Paschy nie obchodzono od czasów sędziów, którzy sądzili Izraela, i przez wszystkie dni królów Izraela i królów Judy. Dopiero w osiemnastym roku króla Jozjasza obchodzono taką Paschę dla Pana w Jerozolimie. Jozjasz usunął również czarowników, wróżbiarzy, posągi, bożki i wszystkie obrzydliwości, które widziano w ziemi Judy i w Jerozolimie, aby wypełnić słowa prawa napisane w księdze, którą znalazł kapłan Chilkiasz w domu Pana. I nie było przed nim króla podobnego do niego, który by wrócił do Pana z całego swego serca, całą swoją duszą i z całej swojej siły, według całego Prawa Mojżesza, i po nim nie powstał nikt jemu podobny. Pan jednak nie odwrócił się od zapalczywości swego wielkiego gniewu, którym zapłonął przeciwko Judzie z powodu wszelkich zniewag, którymi rozdrażnił go Manasses. Pan więc powiedział:
— Również Judę odrzucę sprzed swojego oblicza, jak odrzuciłem Izraela, i wzgardzę tym miastem, które wybrałem, Jerozolimą, i domem tym, o którym powiedziałem: „Tam będzie moje imię.”
A pozostałe dzieje Jozjasza i wszystko, co czynił, czy nie są zapisane w księdze kronik królów Judy?