Śmierć Achazjasza z rozkazu Jehu
Gdy zobaczył to Achazjasz, król Judy, zaczął uciekać drogą do domu ogrodowego. Lecz Jehu ścigał go i polecił:
— Tego także zabijcie na jego rydwanie.
I zranili go na wzniesieniu Gur, które jest przy Jibleam. Uciekł do Megiddo i tam umarł. Jego słudzy przewieźli go do Jerozolimy i pogrzebali w jego grobie z jego ojcami w mieście Dawida. W jedenastym roku Jorama, syna Achaba, Achazjasz zaczął królować nad Judą.
Śmierć Izebel
Potem Jehu przybył do Jizreel. Gdy Jezabel usłyszała o tym, pomalowała swoją twarz, upiększyła włosy i wyglądała przez okno. A gdy Jehu wjeżdżał przez bramę, zapytała:
— Czy miał pokój Zimri, który zabił swego pana?
On zaś podniósł twarz ku oknu i zawołał:
— Kto jest ze mną? Kto?
Wtedy wyjrzeli ku niemu dwaj albo trzej eunuchowie. Powiedział im:
— Zrzućcie ją.
Wtedy zrzucili ją. Jej krew obryzgała mur i konie, a on podeptał ją. A gdy tam wszedł, najadł się i napił, potem powiedział:
— Zajmijcie się teraz tą przeklętą i pogrzebcie ją. Jest bowiem córką króla.
Poszli, aby ją pogrzebać, lecz nie znaleźli z niej nic poza czaszką, stopami i dłońmi. Wrócili więc i oznajmili mu to. On zaś powiedział:
— Wypełniło się słowo Pana, które wypowiedział przez swego sługę Eliasza Tiszbitę: „Na polu Jizreel psy zjedzą ciało Jezabel. A trup Jezabel będzie jak gnój leżący na powierzchni roli, na polu Jizreel, tak że nikt nie powie: »To jest Jezabel.«”
Na rozkaz Jehu wytępienie wszystkich synów i domowników Achaba
Achab zaś miał siedemdziesięciu synów w Samarii. I Jehu napisał list, i wysłał go do Samarii do książąt Jizreel – do starszych i do tych, którzy wychowywali synów Achaba – ze słowami:
— Jak tylko dotrze do was ten list, a są przecież z wami synowie waszego pana, macie też rydwany, konie, miasto obronne i uzbrojenie, upatrzcie sobie najlepszego i najodpowiedniejszego z synów waszego pana, posadźcie na tronie jego ojca i walczcie o dom waszego pana.
Lecz oni bardzo się przerazili i powiedzieli:
— Oto dwaj królowie nie ostali się przed nim, a jakże my się ostoimy?
Wtedy ten, który był postawiony nad domem, i ten, który był nad miastem, starsi oraz wychowawcy synów króla wysłali do Jehu wiadomość:
— Jesteśmy twoimi sługami. Uczynimy wszystko, co nam rozkażesz. Nie ustanowimy żadnego króla. Czyń, co uznasz za dobre w swoich oczach.
I napisał do nich drugi list ze słowami:
— Jeśli jesteście moi i chcecie słuchać mego głosu, weźcie głowy synów waszego pana i przyjdźcie do mnie jutro o tym czasie do Jizreel.
A synów królewskich było siedemdziesięciu mężczyzn, przebywających u znakomitych obywateli miasta, którzy ich wychowywali. A gdy doszedł do nich list, wzięli synów królewskich, zabili wszystkich siedemdziesięciu, włożyli ich głowy do koszy i posłali je do niego do Jizreel. Posłaniec przyszedł i oznajmił mu:
— Przyniesiono głowy synów królewskich.
A on powiedział:
— Ułóżcie je w dwa stosy u wejścia bramy – aż do poranku.
Rano zaś wyszedł, stanął i przemówił do całego ludu:
— Jesteście sprawiedliwi. Oto uknułem spisek przeciw swemu panu i zabiłem go, ale kto zabił tych wszystkich? Wiedzcie teraz, że nie upadnie na ziemię nic ze słowa Pana, które Pan wypowiedział przeciwko domowi Achaba. Pan bowiem uczynił to, co wypowiedział przez swego sługę Eliasza.
Jehu więc zabił wszystkich, którzy pozostali z domu Achaba w Jizreel, wszystkich jego możnych, jego bliskich i jego kapłanów, tak że nie zostawił spośród nich żadnego przy życiu. Potem wstał, odszedł i wyruszył do Samarii. Po drodze, gdy był w domu, gdzie pasterze strzygli owce, Jehu spotkał braci Achazjasza, króla Judy, i zapytał:
— Kim jesteście?
Odpowiedzieli:
— Jesteśmy braćmi Achazjasza i idziemy pozdrowić synów króla i synów królowej.
Wtedy rozkazał:
— Pojmijcie ich żywcem.
I pojmali ich żywcem, i zabili przy studni tego domu, gdzie strzyżono owce w liczbie czterdziestu dwóch mężczyzn. Nie oszczędził żadnego z nich.
Jehu i Jonadab Rekabita
Potem odjechał stamtąd i spotkał Jonadaba, syna Rechaba, idącego mu naprzeciw. Pozdrowił go i zapytał:
— Czy twoje serce jest tak szczere jak moje serce wobec twojego serca?
Jonadab odpowiedział:
— Jest. A jeśli jest, to daj mi swoją rękę.
Wtedy dał mu swą rękę i wziął go do siebie na rydwan. Potem powiedział:
— Jedź ze mną i zobaczysz moją gorliwość dla Pana.
I wiózł go na swoim rydwanie. A gdy przyjechał do Samarii, zabił wszystkich, którzy pozostali z domu Achaba w Samarii, i wytracił ich według słowa Pana, które wypowiedział do Eliasza.
Wytępienie przez Jehu czcicieli Baala
Potem Jehu zebrał cały lud i powiedział do niego:
— Achab mało służył Baalowi, Jehu będzie mu służył bardziej. Teraz więc zwołajcie do mnie wszystkich proroków Baala, wszystkie jego sługi i wszystkich jego kapłanów, niech nikogo nie zabraknie. Złożę bowiem wielką ofiarę Baalowi. Ktokolwiek się nie stawi, nie pozostanie przy życiu.
Lecz Jehu działał podstępnie, chcąc wytracić czcicieli Baala. Jehu dalej rozkazał:
— Ogłoście święto dla Baala.
I obwołano je. Potem Jehu rozesłał posłańców po całym Izraelu. I zeszli się wszyscy czciciele Baala, tak że nie było spośród nich nikogo, kto by nie przyszedł. Weszli do domu Baala i wypełnił się dom Baala od krańca aż do krańca. Następnie powiedział przełożonemu szatni:
— Wyłóż szaty dla wszystkich czcicieli Baala.
I wyłożył dla nich szaty. Wtedy Jehu wraz z Jonadabem, synem Rechaba, wszedł do domu Baala i powiedział czcicielom Baala:
— Zbadajcie i upewnijcie się, że nie ma z wami nikogo z czcicieli Pana, ale tylko czciciele Baala.
Weszli więc, aby złożyć ofiary i całopalenia. Lecz Jehu postawił sobie na zewnątrz osiemdziesięciu mężczyzn, którym powiedział:
— Jeśli ujdzie ktokolwiek z tego ludu, który wydaję w wasze ręce, to wasze życie będzie zapłatą za jego życie.
A gdy dokończono składanie całopalenia, Jehu powiedział żołnierzom i dowódcom:
— Wejdźcie i zabijajcie ich, aby nikt nie uszedł.
Zabili więc ich ostrzem miecza i żołnierze i dowódcy powyrzucali ich. Potem poszli do miasta domu Baala. Wyrzucili posągi z domu Baala i spalili je. Rozbili też posąg Baala, zburzyli dom Baala i uczynili z niego wychodek, i jest tak aż do dziś. W ten sposób Jehu wytępił Baala z Izraela. Nie odstąpił jednak od grzechów Jeroboama, syna Nebata, który do grzechu przywiódł Izraela – od złotych cielców, które były w Betel i w Dan. Wtedy Pan powiedział do Jehu:
— Ponieważ dobrze postąpiłeś, wykonując to, co słuszne w moich oczach, i uczyniłeś domowi Achaba według wszystkiego, co było w moim sercu, to twoi synowie aż do czwartego pokolenia będą zasiadać na tronie Izraela.
Lecz Jehu nie pilnował tego, aby postępować z całego swego serca według prawa Pana, Boga Izraela. Nie odstąpił od grzechów Jeroboama, który przywiódł Izraela do grzechu. W tych dniach Pan zaczął umniejszać Izrael: Chazael pobił ich na całym obszarze Izraela, od Jordanu ku wschodowi, całą ziemię Gileadu, Gadytów, Rubenitów i Manassytów, od Aroeru, który leży nad rzeką Arnon – Gilead i Baszan. A pozostałe dzieje Jehu i wszystko, co czynił, cała jego potęga, czy nie są zapisane w kronikach królów Izraela? I Jehu zasnął ze swymi ojcami, i pogrzebano go w Samarii. A w jego miejsce królował jego syn Jehoachaz. A czas, w którym Jehu królował nad Izraelem w Samarii, wynosił dwadzieścia osiem lat.
Tyrania matki królewskiej Atalii
Kiedy Atalia, matka Achazjasza, zobaczyła, że jej syn umarł, powstała i zgładziła całe potomstwo królewskie. Ale Jehoszeba, córka króla Jorama, siostra Achazjasza, wzięła Joasza, syna Achazjasza, i wykradła go spośród synów króla, których zabito, i ukryła go przed Atalią wraz z jego mamką w pokoju sypialnym, i nie został zabity. I przebywał z nią sześć lat ukryty w domu Pana. Tymczasem Atalia królowała nad ziemią.
Spisek kapłana Jehojady przeciwko Atalii i jej obalenie
A w siódmym roku Jehojada posłał i wezwał setników, dowódców i gwardzistów, przyprowadził ich do siebie, do domu Pana, zawarł z nimi przymierze, kazał im złożyć przysięgę w domu Pana i pokazał im syna króla. I rozkazał im:
— Oto co macie uczynić: trzecia część z was, którzy przychodzicie w szabat, niech pełni straż w domu królewskim. Trzecia część zostanie w bramie Sur i trzecia część będzie w bramie za gwardzistami. Będziecie trzymali straż nad domem w razie ataku. A dwie części spośród was – wszyscy, którzy wychodzą w szabat, niech trzymają straż w domu Pana przy królu. A tak otoczycie króla wokół, każdy z bronią w ręku. Ktokolwiek zbliży się do szeregów, niech będzie zabity. A wy bądźcie przy królu, gdy będzie wychodzić i wchodzić.
Setnicy uczynili wszystko tak, jak rozkazał kapłan Jehojada. Każdy wziął swoich ludzi, którzy przychodzili w szabat, i tych, którzy odchodzili w szabat, i przyszli do kapłana Jehojady. Wtedy kapłan dał setnikom włócznie i tarcze króla Dawida, które były w domu Pana. A gwardziści stali, każdy z bronią w ręku, dokoła króla, od prawej strony świątyni aż do lewej strony świątyni, przy ołtarzu i świątyni. Wtedy wyprowadził syna króla, włożył na niego koronę i wręczył mu Świadectwo. I ustanowiono go królem, i namaszczono go, a klaskając w dłonie, wołano:
— Niech żyje król!
Kiedy Atalia usłyszała okrzyk gwardzistów i ludu, przyszła do ludu, do świątyni Pana. A gdy spojrzała, oto król stał przy kolumnie według zwyczaju, a wokół króla książęta i trębacze. Cały lud ziemi radował się i dął w trąby. Wtedy Atalia rozdarła swoje szaty i wołała:
— Zdrada! Zdrada!
Lecz kapłan Jehojada wydał rozkaz setnikom i dowódcom wojska i powiedział do nich:
— Wyprowadźcie ją ze świątyni poza szeregi, a ktokolwiek pójdzie za nią, niech będzie zabity mieczem. Kapłan bowiem powiedział: „Niech nie będzie zabita w domu Pana.”
Pochwycili więc ją, a gdy weszła na drogę, którą wjeżdżają konie do domu królewskiego, została tam zabita. Wtedy Jehojada zawarł przymierze między Panem a królem i ludem, aby byli ludem Pana, oraz między królem a ludem. I cały lud tej ziemi wszedł do domu Baala i zburzył go. Rozbili doszczętnie jego ołtarze i posągi, a Mattana, kapłana Baala, zabili przed ołtarzami. Następnie kapłan ustanowił straż nad domem Pana. Potem wziął setników, dowódców i gwardzistów oraz cały lud tej ziemi. I sprowadzili króla z domu Pana, i przyszli przez bramę gwardii do domu królewskiego. I zasiadł na tronie królów. I cały lud tej ziemi radował się, a miasto się uspokoiło. Atalię zabili mieczem przy domu królewskim. Jehoasz miał siedem lat, gdy zaczął królować.