Dowódcy wojskowi i wysocy urzędnicy
A oto synowie Izraela według ich liczby: naczelnicy rodów, tysiącznicy, setnicy i urzędnicy, którzy służyli królowi we wszelkiej sprawie związanej z oddziałami przychodzącymi i odchodzącymi co miesiąc, przez wszystkie miesiące w roku. Każdy oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Nad oddziałem w miesiącu pierwszym stał Jaszobeam, syn Zabdiela, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. On pochodził z synów Peresa, a był wodzem wszystkich dowódców wojska w miesiącu pierwszym. Nad oddziałem w miesiącu drugim stał Dodaj, Achochita. Po nim dowódcą był Miklot, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Trzecim dowódcą wojska, na miesiąc trzeci, był Benajasz, syn Jehojady, naczelnego kapłana, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Ten to Benajasz był waleczny wśród trzydziestu i dowodził trzydziestoma, a jego syn Ammizabad należał do jego oddziału. Czwartym dowódcą, na miesiąc czwarty, był Asahel, brat Joaba, a po nim jego syn Zebadiasz – jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Piątym dowódcą, na piąty miesiąc, był Szamhut Jizrachita, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Szóstym, na miesiąc szósty, był Ira, syn Ikkesza Tekoitczyka, a jego oddział liczył dwudziestu czterech. Siódmym, na miesiąc siódmy, był Cheles Pelonita, z synów Efraima, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Ósmym, na miesiąc ósmy, był Sibbekaj Chuszatyta, z Zerachitów, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Dziewiątym, na miesiąc dziewiąty, był Abiezer Anatotczyk, z synów Beniamina, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Dziesiątym, na miesiąc dziesiąty, był Maharaj Netofatyta, z Zerachitów, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Jedenastym, na miesiąc jedenasty, był Benajasz Piratończyk, z synów Efraima, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Dwunastym, na miesiąc dwunasty, był Cheldaj Netofatyta, z Otniela, a jego oddział liczył dwadzieścia cztery tysiące. Ponadto nad pokoleniami Izraela postawieni byli: nad Rubenitami przełożonym był Eliezer, syn Zikriego, nad Symeonitami – Szefatiasz, syn Maaki, nad Lewitami – Chaszabiasz, syn Kemuela, nad Aaronitami – Sadok, nad Judą – Elihu, jeden z braci Dawida, nad Issacharytami – Omri, syn Mikaela, nad Zebulonitami – Jiszmajasz, syn Obadiasza, nad Neftalitami – Jerimot, syn Azriela, nad synami Efraima – Ozeasz, syn Azazjasza, nad połową pokolenia Manassesa – Joel, syn Pedajasza, nad drugą połową pokolenia Manassesa w Gileadzie – Iddo, syn Zachariasza, nad Beniaminatami – Jaasiel, syn Abnera. Nad Danitami – Azareel, syn Jerochama. Ci byli książętami pokoleń Izraela. Dawid nie włączył jednak do spisu nikogo, kto miał dwadzieścia lat lub mniej. Pan powiedział bowiem, że rozmnoży Izraela jak gwiazdy na niebie. Joab, syn Serui, zaczął ich liczyć, ale nie dokończył, gdyż za to spadł gniew na Izraela. Nie włączono więc tej liczby do spisu w kronikach króla Dawida. Nad skarbcami króla postawiony był Azmawet, syn Adiela, nad dochodami z pól, miast, wsi i zamków – Jonatan, syn Uzjasza, nad rolnikami, którzy uprawiali ziemię, stał Ezri, syn Keluba. Nad winnicami – Szimei Ramatczyk, nad plonami winnic w piwnicach – Zabdi Szifmita. Nad drzewami oliwnymi i sykomorami, które rosły na równinach, postawiony był Baalchanan Gederczyk, a nad składami oliwy – Joasz. Nad bydłem pasącym się w Szaronie – Szitraj Szarończyk, nad bydłem zaś w dolinach – Szafat, syn Adlaja. Nad wielbłądami – Obil Izmaelita, nad oślicami – Jechdejasz Meronotyta. I nad owcami – Jaziz Hagryta. Ci wszyscy byli zarządcami dobytku króla Dawida. Jonatan, stryj Dawida, był doradcą, człowiekiem mądrym i uczonym. Jechiel, syn Chakmoniego, był z synami króla. Achitofel też był doradcą króla, a Chuszaj Arkita – przyjacielem króla. Po Achitofelu był Jehojada, syn Benajasza, i Abiatar. Joab zaś był dowódcą wojska króla.
Dawid zleca budowę świątyni Salomonowi
Potem Dawid zgromadził w Jerozolimie wszystkich książąt Izraela, książąt pokoleń i dowódców oddziałów, którzy służyli królowi, tysiączników, setników i zarządców całego dobytku i posiadłości króla i jego synów, a także urzędników, walecznych i wszystkich dzielnych wojowników. Wtedy król Dawid powstał i przemówił:
— Słuchajcie mnie, moi bracia i ludu mój! Moim pragnieniem było zbudować dom odpoczynku dla arki przymierza Pana i jako podnóżek naszego Boga i poczyniłem przygotowania do budowy. Lecz Bóg powiedział do mnie: „Nie zbudujesz domu dla mego imienia, ponieważ jesteś wojownikiem i rozlewałeś krew.” Wybrał mnie jednak Pan, Bóg Izraela, spośród całego domu mego ojca, abym był królem nad Izraelem na wieki. Judę bowiem wybrał na władcę, spośród rodu Judy – dom mego ojca, a spośród synów mego ojca, mnie sobie upodobał ustanowić królem nad całym Izraelem. Spośród zaś wszystkich moich synów – wielu bowiem synów dał mi Pan – wybrał mego syna Salomona, aby zasiadł na tronie królestwa Pana nad Izraelem. I powiedział do mnie: „Salomon, twój syn – to on zbuduje mój dom i moje dziedzińce. Jego bowiem wybrałem sobie za syna, a ja mu będę ojcem. I utwierdzę jego królestwo na wieki, jeśli podobnie jak dzisiaj będzie trwał w wypełnianiu moich przykazań i praw.” Teraz więc na oczach całego Izraela, zgromadzenia Pana, i wobec naszego Boga nakazuję wam: Przestrzegajcie i szukajcie wszystkich przykazań Pana, waszego Boga, abyście mogli posiadać tę dobrą ziemię i zostawić ją jako dziedzictwo swoim dzieciom po was – na wieki. A ty, Salomonie, mój synu, poznawaj Boga swego ojca i służ mu sercem doskonałym i dobrowolnym umysłem. Pan bowiem przenika wszystkie serca i zna wszystkie zamysły i myśli. Jeśli będziesz go szukać, znajdziesz go, a jeśli go opuścisz, on odrzuci cię na wieki. Miej się teraz na baczności, gdyż Pan cię wybrał, abyś zbudował dom na świątynię, bądź mocny i wykonaj to.
Wtedy Dawid przekazał swojemu synowi Salomonowi wzór przedsionka świątyni, jej domów, jej skarbców, jej komnat górnych, jej pomieszczeń wewnętrznych oraz domu dla przebłagalni. Do tego wzór wszystkiego, co zaplanował: dziedzińców domu Pana, wszystkich komnat dokoła oraz wszystkich skarbców domu Bożego i skarbców rzeczy poświęconych. Także wskazówki co do zmian kapłańskich i lewickich, wszelkiej pracy w służbie domu Pana i co do wszelkich naczyń służby w domu Pana. Dał także odpowiednią wagę złota na wszystkie naczynia złote do każdej posługi, również odpowiednią wagę srebra na wszystkie naczynia srebrne, na wszystkie naczynia do wszelkich posług. Mianowicie odpowiednią wagę na świeczniki złote i ich lampy złote według wagi każdego świecznika i jego lamp, i na świeczniki srebrne według wagi każdego świecznika i jego lamp, stosownie do użycia każdego świecznika. Również dał odpowiednią wagę złota na stoły chlebów pokładnych, na każdy stół, oraz srebra – na stoły srebrne. I szczere złoto na widełki, miednice i kubki, na czasze złote, określoną wagę na każdy z tych przedmiotów i na czasze srebrne – określoną wagę na każdą z nich. Także na ołtarz kadzenia dał określoną wagę szczerego złota oraz złoto na wzór wozu cherubinów, którzy swoimi rozpostartymi skrzydłami okrywali arkę przymierza Pana.
— To wszystko – powiedział Dawid – przyszło do mnie na piśmie z ręki Pana, abym mógł zrozumieć, jak wykonać ten plan.
Dawid powiedział do swego syna Salomona:
— Bądź mocny i dzielny i wykonaj to. Nie bój się ani się nie lękaj, bo Pan Bóg, mój Bóg, będzie z tobą, nie porzuci cię ani nie opuści, dopóki nie dokończysz wszelkiej pracy wokół służby domu Pana. A oto zmiany kapłanów i Lewitów do każdej posługi w domu Bożym będą z tobą w każdej pracy, każdy ochotny i zdolny do wszelkiej posługi. Także książęta i cały lud stawią się na każdy twój rozkaz.