Wojsko Dawida w Hebronie
W tym czasie dzień za dniem ludzie przybywali do Dawida, aby mu pomagać, aż powstało wielkie wojsko jak wojsko Boże. A oto liczba oddziałów gotowych do boju, które przyszły do Dawida w Hebronie, aby przenieść na niego królestwo Saula zgodnie ze słowem Pana. Z synów Judy, noszących tarczę i włócznię, sześć tysięcy ośmiuset uzbrojonych do boju. Z synów Symeona, dzielnych wojowników na wojnę, siedem tysięcy stu. Z synów Lewiego cztery tysiące sześciuset. Także Jehojada, przywódca synów Aarona, a z nim trzy tysiące siedmiuset. I Sadok, młody, dzielny wojownik wraz z domem swego ojca – dwudziestu dwóch dowódców. Z synów Beniamina, braci Saula, trzy tysiące. Dotąd bowiem większość z nich pozostawała w służbie domu Saula. Z synów Efraima dwadzieścia tysięcy ośmiuset dzielnych wojowników, ludzi sławnych w domach swych ojców. Z połowy pokolenia Manassesa osiemnaście tysięcy, którzy imiennie zostali wyznaczeni, aby przyjść i ustanowić Dawida królem. Z synów Issachara, umiejących rozpoznać czasy, tak że wiedzieli, co Izrael ma czynić – dwustu naczelników, a wszyscy ich bracia stawali na ich rozkazy. Z pokolenia Zebulona tych, którzy wychodzili na wojnę, wyćwiczonych w walce wszelką bronią wojenną – pięćdziesiąt tysięcy stających w szyku bojowym i niemających dwoistego serca. Z pokolenia Neftalego – tysiąc dowódców, a z nimi trzydzieści siedem tysięcy uzbrojonych w tarcze i włócznie. Z pokolenia Dana gotowych do boju było dwadzieścia osiem tysięcy sześciuset mężczyzn. Z pokolenia Aszera tych, którzy wychodzili na wojnę, wyćwiczonych w walce – czterdzieści tysięcy. Z drugiej strony Jordanu z pokolenia Rubena i Gada oraz z połowy pokolenia Manassesa w pełnym uzbrojeniu wojennym – sto dwadzieścia tysięcy mężczyzn. Ci wszyscy wojownicy, którzy stawali w szyku bojowym, całym sercem przyszli do Hebronu, aby ustanowić Dawida królem nad całym Izraelem. Również i cała reszta Izraela była jednomyślna w tym, aby ustanowić Dawida królem. I byli tam z Dawidem przez trzy dni, jedząc i pijąc, gdyż ich bracia przygotowali to dla nich. Również ci, którzy byli w ich pobliżu, aż po Issachara i Zebulona, i Neftalego, przynosili żywność na osłach, na wielbłądach, na mułach i na wołach: potrawy, mąkę, figi, rodzynki, wino, oliwę oraz woły i owce w wielkiej ilości, bo zapanowała radość w Izraelu.
Dawid doradza sprowadzenie Skrzyni do Jeruzalemu
A Dawid odbył naradę z tysiącznikami i setnikami oraz ze wszystkimi dowódcami. Potem Dawid powiedział do całego zgromadzenia Izraela:
— Jeśli wam się to podoba i jeśli jest to od Pana, naszego Boga, roześlijmy wiadomość wszędzie do naszych braci, którzy pozostali we wszystkich krainach Izraela, a także do kapłanów i Lewitów – po miastach i ich pastwiskach – i niech się zgromadzą u nas, abyśmy sprowadzili do nas arkę naszego Boga. Nie pytaliśmy bowiem o nią za czasów Saula.
I całe zgromadzenie powiedziało, aby tak czynić, bo ta rzecz podobała się całemu ludowi.
Dawid wyrusza po Skrzynię
Dawid więc zebrał cały Izrael od egipskiego Szichoru aż do wejścia do Chamat, aby sprowadzić arkę Boga z Kiriat-Jearim. Dawid wyruszył wraz z całym Izraelem do Baali, w Kiriat-Jearim, które znajduje się w Judzie, aby sprowadzić stamtąd arkę Pana Boga zasiadającego nad cherubinami, gdzie wzywane jest jego imię. I wywieźli arkę Boga na nowym wozie z domu Abinadaba, a Uzza i Achio prowadzili wóz. Dawid zaś i cały Izrael grali przed Bogiem ze wszystkich sił, śpiewając przy dźwiękach harf, cytr, bębnów, cymbałów i trąb. A gdy przyszli na klepisko Kidona, Uzza wyciągnął rękę, aby przytrzymać arkę, bo woły się potknęły. I zapłonął gniew Pana przeciwko Uzzie i Pan go zabił, dlatego że wyciągnął rękę do arki. I umarł tam przed Bogiem. I Dawid był wielce niezadowolony, że Pan tak srogo poraził Uzzę, dlatego nazwał to miejsce Peres-Uzza i tak jest nazywane do dziś. I Dawid zląkł się Boga tego dnia, i powiedział:
— Jak mam wprowadzić do siebie arkę Boga?
Dlatego Dawid nie wprowadził arki do siebie, do miasta Dawida, lecz wprowadził ją do domu Obed-Edoma Gittyty. I arka Boga pozostała z domownikami Obed-Edoma w jego domu przez trzy miesiące. A Pan błogosławił domowi Obed-Edoma i wszystkiemu, co miał.
Uznanie Chirama dla Dawida
Potem Hiram, król Tyru, wysłał posłów do Dawida wraz z drewnem cedrowym, murarzami i cieślami, aby mu zbudowali dom. I Dawid poznał, że Pan potwierdził jego królowanie nad Izraelem, gdyż wywyższył jego królestwo ze względu na swój lud Izraela.
Dzieci Dawida urodzone w Jeruzalemie
Dawid pojął więcej żon w Jerozolimie i spłodził więcej synów i córek. A oto imiona tych, którzy mu się urodzili w Jerozolimie: Szammua, Szobab, Natan, Salomon, Jibchar, Eliszua, Elpalet, Noga, Nefeg, Jafia, Eliszama, Beeliada i Elifelet.
Dawid zwycięża Filistyńczyków
Kiedy Filistyni usłyszeli, że Dawid został namaszczony na króla nad całym Izraelem, wszyscy Filistyni wyruszyli, aby go szukać. Gdy Dawid usłyszał o tym, wyszedł naprzeciw nich. Filistyni przybyli i rozciągnęli się w dolinie Refaim. I Dawid radził się Boga, mówiąc:
— Czy mam wyruszyć przeciw Filistynom i czy wydasz ich w moje ręce?
Pan mu odpowiedział:
— Wyruszaj, a wydam ich w twoje ręce.
A gdy przybyli do Baal-Perasim, tam Dawid ich pobił. Wtedy Dawid powiedział:
— Bóg rozerwał moich wrogów przez moją rękę, jak rozrywają się wody.
Dlatego nazwał to miejsce Baal-Perasim. I porzucili tam swoje bożki, a Dawid rozkazał spalić je ogniem. Lecz Filistyni znowu rozciągnęli się w dolinie. Dawid więc ponownie radził się Boga, a Bóg mu odpowiedział:
— Nie ruszaj na nich, ale odwróć się od nich, abyś natarł na nich od strony drzew morwowych. A gdy usłyszysz odgłos kroków wśród wierzchołków drzew morwowych, wtedy wyruszysz do bitwy, gdyż Bóg wyruszył przed tobą, aby pobić wojska Filistynów.
I Dawid uczynił tak, jak mu rozkazał Bóg, i pobili wojska Filistynów od Gibeonu aż do Gezer. I w ten sposób rozsławiło się imię Dawida na wszystkich ziemiach, a Pan sprawił, że bały się go wszystkie narody.