Sprowadzenie Skrzyni do Jeruzalemu
A gdy Dawid zbudował sobie domy w mieście Dawida, przygotował miejsce dla arki Boga i rozbił jej namiot. Wtedy Dawid powiedział:
— Nie wolno nikomu nosić arki Boga oprócz Lewitów. Ich bowiem wybrał Pan, aby nosili arkę Boga i aby służyli mu na wieki.
Dawid więc zebrał całego Izraela w Jerozolimie, aby przenieść arkę Pana na miejsce, które dla niej przygotował. Zgromadził też Dawid synów Aarona i Lewitów: Z synów Kehata: Uriela naczelnika i jego braci – stu dwudziestu, z synów Merariego: Asajasza naczelnika i jego braci – dwustu dwudziestu, z synów Gerszoma: Joela naczelnika i jego braci – stu trzydziestu, z synów Elisafana: Szemajasza naczelnika i jego braci – dwustu, z synów Chebrona: Eliela naczelnika i jego braci – osiemdziesięciu, z synów Uzziela: Amminadaba naczelnika i jego braci – stu dwunastu. Wtedy Dawid wezwał kapłanów Sadoka i Abiatara oraz Lewitów: Uriela, Asajasza, Joela, Szemajasza, Eliela i Amminadaba, i powiedział do nich:
— Jesteście naczelnikami rodów lewickich. Poświęćcie się wy i wasi bracia, abyście mogli przenieść arkę Pana, Boga Izraela, na miejsce, które dla niej przygotowałem. Ponieważ za pierwszym razem tego nie uczyniliście, Pan, nasz Bóg, zesłał na nas nieszczęście, bo nie szukaliśmy go tak, jak należy.
Poświęcili się więc kapłani i Lewici, aby przenieść arkę Pana, Boga Izraela. Synowie Lewitów nieśli arkę Boga, jak rozkazał Mojżesz według słowa Pana, na swoich ramionach na drążkach, które przy niej były. Potem Dawid rozkazał naczelnikom Lewitów, aby ustanowili swoich braci śpiewakami przy instrumentach muzycznych: cytrach, harfach i cymbałach, aby rozbrzmiewał donośny głos pełen radości. Lewici ustanowili Hemana, syna Joela, a z jego braci – Asafa, syna Berechiasza, a z synów Merariego, ich braci – Etana, syna Kuszajasza, a z nimi braci ich drugiego stopnia: Zachariasza, Bena, Jaaziela, Szemiramota, Jechiela, Unniego, Eliaba, Benajasza, Maasejasza, Mattitiasza, Elifela, Miknejasza, Obed-Edoma i Jejela – odźwiernych. A śpiewacy Heman, Asaf i Etan grali głośno na cymbałach z brązu. Zachariasz, Jaziel, Szemiramot, Jechiel, Unni, Elijab, Maasejasz i Benajasz grali na cytrach na Alamot. A Mattitiasz, Elifel, Miknejasz, Obed-Edom, Jejel i Azaziasz grali na harfach na Seminit i prowadzili śpiew. A Kenaniasz, naczelnik Lewitów, odpowiadał za pieśni. Kierował śpiewaniem, bo był uzdolniony. Berekiasz i Elkana byli odźwiernymi przy arce. A kapłani: Szebaniasz, Joszafat, Netaneel, Amasaj, Zachariasz, Benajasz i Eliezer grali na trąbach przed arką Boga, a Obed-Edom i Jechiasz byli odźwiernymi przy arce. Tak więc Dawid, starsi Izraela i tysiącznicy wyruszyli, aby z radością przenieść arkę przymierza Pana z domu Obed-Edoma. I kiedy Bóg wspomógł Lewitów niosących arkę przymierza Pana, złożyli w ofierze siedem wołów i siedem baranów. A Dawid był ubrany w szatę z bisioru, podobnie jak wszyscy Lewici, którzy nieśli arkę, śpiewacy i Kenaniasz, kierujący śpiewem. Dawid miał także na sobie lniany efod. I w ten sposób cały Izrael prowadził arkę przymierza Pana wśród radosnych okrzyków, przy dźwięku kornetu, trąb i cymbałów, grając na cytrach i harfach. I kiedy arka przymierza Pana wchodziła do miasta Dawida, Mikal, córka Saula, wyglądała przez okno i zobaczyła króla Dawida tańczącego i grającego. I wzgardziła nim w swoim sercu.
Uroczystości z okazji sprowadzenia Skrzyni
A gdy przynieśli arkę Boga i umieścili ją pośrodku namiotu wzniesionego przez Dawida, złożyli całopalenia i ofiary pojednawcze przed Bogiem. A gdy Dawid skończył składanie całopaleń i ofiar pojednawczych, błogosławił lud w imię Pana. I rozdał wszystkim Izraelitom, tak mężczyźnie, jak i kobiecie, po bochenku chleba i po kawałku mięsa oraz po bukłaku wina. Ustanowił też niektórych Lewitów sługami przed arką Pana, aby wspominali i chwalili go, i dziękowali Panu, Bogu Izraela: Asafa, naczelnika, a po nim Zachariasza, Jejela, Szemiramota, Jechiela, Mattitiasza, Eliaba, Benajasza i Obed-Edoma: Jejela do gry na instrumentach: cytrach i harfach, a Asafa – na cymbałach, a kapłanów Benajasza i Jachaziela, aby stali nieustannie z trąbami przed arką przymierza Boga.
Pieśń dziękczynna
Wtedy w tym dniu Dawid postanowił po raz pierwszy, aby Asaf i jego bracia chwalili Pana tym psalmem:
opowiadajcie między narodami sprawy jego.
Śpiewajcie mu, śpiewajcie mu psalmy,
rozmawiajcie o wszystkich jego cudach.
Chlubcie się jego świętym imieniem,
niech się raduje serce szukających Pana.
Szukajcie Pana i jego mocy,
szukajcie zawsze jego oblicza.
Przypominajcie sobie dzieła, które czynił,
jego cuda i wyroki jego ust.
Wy, potomkowie Izraela, jego sługi,
wy, synowie Jakuba, jego wybrańcy!
On jest Panem, naszym Bogiem,
jego sądy na całej ziemi.
Pamiętajcie zawsze o jego przymierzu,
o słowie, które nakazał po tysiąc pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
i o przysiędze złożonej Izaakowi.
Ustanowił je jako prawo dla Jakuba,
jako wieczne przymierze dla Izraela, mówiąc:
„Tobie dam ziemię Kanaan
jako dział waszego dziedzictwa”,
kiedy było was niewielu,
byliście nieliczni i obcy w niej.
I wędrowali od narodu do narodu,
z jednego królestwa do innego ludu.
Nikomu nie pozwolił ich krzywdzić,
nawet karcił królów z ich powodu, mówiąc:
„Nie dotykajcie moich pomazańców,
a moim prorokom nie czyńcie nic złego.”
Śpiewaj Panu, cała ziemio,
opowiadajcie dzień po dniu o jego zbawieniu.
Głoście wśród narodów jego chwałę,
pośród wszystkich ludów – jego cudowne dzieła.
Wielki bowiem jest Pan i godny wszelkiej chwały,
straszliwszy nad wszystkich bogów.
Gdyż wszyscy bogowie narodów są bożkami,
a Pan uczynił niebiosa.
Chwała i cześć przed nim,
moc i radość w jego przybytku.
Oddajcie Panu, rodziny narodów,
oddajcie Panu chwałę i moc.
Oddajcie Panu chwałę jego imienia.
Przynoście dary i przychodźcie przed jego oblicze.
Oddajcie Panu pokłon w ozdobie świętości.
Zadrżyj przed nim, cała ziemio.
Świat będzie utwierdzony, aby się nie poruszył.
Niech się weselą niebiosa i niech się raduje ziemia,
niech mówią wśród narodów: „Pan króluje!”
Niech zaszumi morze i to, co je napełnia,
niech radują się pola i wszystko, co jest na nich.
Wtedy radośnie wykrzykną leśne drzewa przed Panem,
bo idzie, aby sądzić ziemię.
Wysławiajcie Pana, bo jest dobry,
bo jego miłosierdzie trwa na wieki.
I mówcie: „Zbaw nas, Boże naszego zbawienia,
i zgromadź nas, i wybaw nas od pogan,
abyśmy wielbili twoje święte imię
i chlubili się twoją chwałą.”
Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, na wieki wieków.
I cały lud powiedział:
— Amen i chwalił Pana.