W pierwszym roku Cyrusa, króla Persji – aby wypełniło się słowo Pana z ust Jeremiasza – Pan wzbudził ducha Cyrusa, króla Persji, tak że ogłosił ustnie po całym swoim królestwie, a także na piśmie, co następuje:
— Tak mówi Cyrus, król Persji: Pan, Bóg niebios, dał mi wszystkie królestwa ziemi. On też rozkazał mi, abym zbudował dla niego dom w Jerozolimie, która jest w Judzie. Kto więc spośród was należy do jego ludu, niech będzie z nim jego Bóg, ten niech uda się do Jerozolimy w Judzie i niech buduje dom Pana, Boga Izraela – on jest Bogiem – który jest w Jerozolimie. A każdego, kto został w jakimkolwiek miejscu, gdzie teraz przebywa, niech ludzie tego miejsca wspomagają go srebrem, złotem, dobytkiem i bydłem, a także dobrowolnymi ofiarami dla domu Bożego, który jest w Jerozolimie.
Powrót wygnańców z niewoli babilońskiej
Wtedy powstali przywódcy rodów Judy i Beniamina, kapłani i Lewici, wszyscy, których ducha Bóg pobudził, aby poszli budować dom Pana, będący w Jerozolimie. Wszyscy, którzy mieszkali dokoła nich, wspomogli ich naczyniem srebrnym, złotem, dobytkiem, bydłem i kosztownościami, poza tym wszystkim, co dobrowolnie ofiarowano.
Również król Cyrus wyniósł naczynia domu Pana, które Nabuchodonozor zabrał z Jerozolimy, i złożył w domu swego boga. Wyniósł je Cyrus, król Persji, przez ręce skarbnika Mitredata, który rozliczył się z nich z Szeszbassarem, księciem Judy. A oto ich liczba: trzydzieści czasz złotych, tysiąc czasz srebrnych, dwadzieścia dziewięć noży, trzydzieści złotych pucharów, czterysta dziesięć pucharów mniejszej wartości i tysiąc innych naczyń. Wszystkich naczyń złotych i srebrnych – pięć tysięcy czterysta. Wszystko to zabrał Szeszbassar, gdy lud powrócił z niewoli, z Babilonu do Jerozolimy.
Lista repatriowanych wygnańców
A oto są ludzie prowincji, którzy wyszli z niewoli i wygnania, uprowadzeni do Babilonu przez Nabuchodonozora, króla Babilonu, a powrócili oni do Jerozolimy i Judy – każdy do swojego miasta. Przybyli razem z Zorobabelem, Jeszuą, Nehemiaszem, Serajaszem, Reelajaszem, Mardocheuszem, Bilszanem, Misparem, Bigwajem, Rechumem i Baaną.
A oto liczba mężczyzn ludu Izraela:
– synów Parosza – dwa tysiące stu siedemdziesięciu dwóch,
– synów Szefatiasza – trzystu siedemdziesięciu dwóch,
– synów Aracha – siedmiuset siedemdziesięciu pięciu,
– synów Pachat-Moaba, synów Jeszuy i Joaba – dwa tysiące ośmiuset dwunastu,
– synów Elama – tysiąc dwustu pięćdziesięciu czterech,
– synów Zattua – dziewięciuset czterdziestu pięciu,
– synów Zakkaja – siedmiuset sześćdziesięciu,
– synów Baniego – sześciuset czterdziestu dwóch,
– synów Bebaja – sześciuset dwudziestu trzech,
– synów Azgada – tysiąc dwustu dwudziestu dwóch,
– synów Adonikama – sześciuset sześćdziesięciu sześciu,
– synów Bigwaja – dwa tysiące pięćdziesięciu sześciu,
– synów Adina – czterystu pięćdziesięciu czterech,
– synów Atera, z linii Ezechiasza – dziewięćdziesięciu ośmiu,
– synów Besaja – trzystu dwudziestu trzech,
– synów Jory – stu dwunastu,
– synów Chaszuma – dwustu dwudziestu trzech,
– synów Gibbara – dziewięćdziesięciu pięciu,
– synów z Betlejem – stu dwudziestu trzech,
– mężczyzn z Netofy – pięćdziesięciu sześciu,
– mężczyzn z Anatot – stu dwudziestu ośmiu,
– synów z Azmawet – czterdziestu dwóch,
– synów z Kiriat-Jearim, Kefiry i Beerot – siedmiuset czterdziestu trzech,
– synów z Rama i Geba – sześciuset dwudziestu jeden,
– mężczyzn z Mikmas – stu dwudziestu dwóch,
– mężczyzn z Betela i Aj – dwustu dwudziestu trzech,
– synów Nebo – pięćdziesięciu dwóch,
– synów Magbisza – stu pięćdziesięciu sześciu,
– synów drugiego Elama – tysiąc dwustu pięćdziesięciu czterech,
– synów Charima – trzystu dwudziestu,
– synów z Loda, Chadida i Ono – siedmiuset dwudziestu pięciu,
– synów z Jerycha – trzystu czterdziestu pięciu,
– synów Senai – trzy tysiące sześciuset trzydziestu.
Kapłani:
– synów Jedajasza, z domu Jeszuy – dziewięciuset siedemdziesięciu trzech,
– synów Immera – tysiąc pięćdziesięciu dwóch,
– synów Paszchura – tysiąc dwustu czterdziestu siedmiu,
– synów Charima – tysiąc siedemnastu.
Lewici:
– synów Jeszuy i Kadmiela, synów Hodawiasza – siedemdziesięciu czterech.
– śpiewacy: synów Asafa – stu dwudziestu ośmiu.
– synowie odźwiernych: synów Szalluma, synów Atera, synów Talmona, synów Akkuba, synów Chatity, synów Szobaja, wszystkich razem – stu trzydziestu dziewięciu.
Netinici:
– synów Sichy, synów Chasufy, synów Tabbaota, synów Kerosa, synów Sijachy, synów Padona, synów Lebany, synów Hagaby, synów Akkuba, synów Chagaba, synów Szalmaja, synów Chanana, synów Giddela, synów Gachara, synów Reajasza, synów Resina, synów Nekody, synów Gazzama, synów Uzzy, synów Paseacha, synów Besaja, synów Asny, synów Mehunima, synów Nefusima, synów Bakbuka, synów Chakufy, synów Charchura, synów Basluta, synów Mechidy, synów Charszy, synów Barkosa, synów Sisery, synów Tamacha, synów Nesjacha, synów Chatify, synów sług Salomona, synów Sotaja, synów Sofereta, synów Perudy, synów Jaali, synów Darkona, synów Giddela, synów Szefatiasza, synów Chattila, synów Pocheret-Hassebaima, synów Amiego.
Wszystkich Netinitów oraz synów sług Salomona – trzystu dziewięćdziesięciu dwóch.
A oto ci, którzy wyruszyli z Tel-Melach, Telcharsa, Keruba, Addan i Immer, ale nie mogli wykazać pochodzenia domu swoich ojców ani swego potomstwa – czy są z Izraela. Synów Delajasza, synów Tobiasza, synów Nekody – sześciuset pięćdziesięciu dwóch.
A synowie kapłanów: synowie Chobajasza, synowie Kosa, synowie Barzillaja, który pojął za żonę jedną z córek Barzillaja Gileadczyka i przybrał jego imię, Ci szukali swego opisu w rodowodach, ale go nie znaleźli. Zostali więc jako nieczyści wykluczeni z kapłaństwa. I Tirszata zakazał im spożywać z rzeczy najświętszych, dopóki nie powstanie kapłan z Urim i z Tummim.
Całe to zgromadzenie liczyło czterdzieści dwa tysiące trzysta sześćdziesiąt osób, nie licząc ich sług i służących, których było siedem tysięcy trzysta trzydzieści siedem, a między nimi znajdowało się dwieście śpiewaków i śpiewaczek. Koni mieli siedemset trzydzieści sześć, mułów – dwieście czterdzieści pięć, wielbłądów – czterysta trzydzieści pięć, osłów – sześć tysięcy siedemset dwadzieścia.
A niektórzy z naczelników rodów, gdy przyszli do domu Pana, który był w Jerozolimie, składali dobrowolne dary, aby odbudować dom Boży na jego miejscu. Według swoich możliwości dali do skarbca na odbudowę sześćdziesiąt jeden tysięcy drachm złota, pięć tysięcy min srebra i sto szat kapłańskich.
A więc kapłani, Lewici i część ludu oraz śpiewacy, odźwierni i Netinici zamieszkali w swoich miastach, a cała reszta Izraela w swoich miastach.