Śmierć Salomona
A pozostałych dziejów Salomona, od pierwszych do ostatnich, czy nie zapisano w księdze proroka Natana, w proroctwie Achiasza Szilonity i w widzeniach Jeddo widzącego przeciw Jeroboamowi, synowi Nebata? I Salomon królował w Jerozolimie nad całym Izraelem czterdzieści lat. Potem Salomon zasnął ze swoimi ojcami i pochowano go w mieście Dawida, jego ojca, a syn jego Roboam królował w jego miejsce.
Bunt Izraela pod wodzą Jeroboama
Roboam udał się do Sychem, gdyż do Sychem przybył cały Izrael, aby ustanowić go królem. A gdy usłyszał o tym Jeroboam, syn Nebata, który był w Egipcie, dokąd uciekł przed królem Salomonem, wrócił z Egiptu. Wtedy posłano po niego i wezwano go. Przyszedł więc Jeroboam wraz z całym Izraelem i powiedzieli do Roboama:
— Twój ojciec włożył na nas ciężkie jarzmo. Teraz więc ty ulżyj nam w srogiej niewoli swego ojca i w ciężkim jarzmie, które włożył na nas, a będziemy ci służyć.
Odpowiedział im:
— Wróćcie do mnie po trzech dniach.
I lud odszedł. Wtedy król Roboam radził się starszych, którzy stawali przed Salomonem, jego ojcem, gdy jeszcze żył, pytając:
— Jaką odpowiedź radzicie dać temu ludowi?
Odpowiedzieli mu:
— Jeśli będziesz dla tego ludu dobry, okażesz im życzliwość i będziesz mówił do nich łagodne słowa, to będą twoimi sługami przez wszystkie dni.
Ale on odrzucił radę starszych, którą mu dali, i radził się młodzieńców, którzy razem z nim wzrośli i stawali przed nim. I zapytał ich:
— A co wy radzicie odpowiedzieć temu ludowi, który poprosił mnie: „Ulżyj nam w jarzmie, które włożył na nas twój ojciec”?
Wtedy młodzieńcy, którzy razem z nim wzrośli, odpowiedzieli mu:
— Tak odpowiesz temu ludowi, który powiedział tobie: Twój ojciec włożył na nas ciężkie jarzmo, ale ty nam ulżyj, tak im powiesz: Mój mały palec jest grubszy niż biodra mojego ojca. Teraz więc chociaż mój ojciec nałożył na was ciężkie jarzmo, ja dołożę do waszego jarzma. Mój ojciec karcił was biczami, ale ja będę was karcił skorpionami.
Przyszedł więc Jeroboam i cały lud do Roboama trzeciego dnia, tak jak król nakazał, mówiąc: „Wróćcie do mnie na trzeci dzień.” I król odpowiedział im surowo, bo odrzucił król Roboam radę starców. I przemówił do nich według rady młodzieńców, mówiąc:
— Mój ojciec obciążył was ciężkim jarzmem, ale ja dołożę do niego. Mój ojciec karcił was biczami, ale ja będę was karcił skorpionami.
Król więc nie usłuchał ludu, sprawa bowiem wyszła od Boga, aby Pan spełnił swoje słowo, które wypowiedział przez Achiasza Szilonitę do Jeroboama, syna Nebata. A gdy cały Izrael zobaczył, że król ich nie usłuchał, lud odpowiedział królowi:
— Jakiż dział mamy w Dawidzie? Nie mamy dziedzictwa w synu Jessego. Idźcie każdy do swoich namiotów, Izraelu! A ty, Dawidzie, troszcz się teraz o swój dom.
I rozszedł się cały Izrael do swoich namiotów. Tylko nad synami Izraela, którzy mieszkali w miastach Judy, królował Roboam. Wtedy król Roboam posłał do synów Izraela Hadorama, który był poborcą, a oni ukamienowali go tak, że umarł. Król Roboam wsiadł więc w pośpiechu na rydwan i uciekł do Jerozolimy. I w ten sposób Izrael zbuntował się przeciwko domowi Dawida aż do dziś.
Pan nie dopuszcza do wojny bratobójczej
Kiedy Roboam przybył do Jerozolimy, zebrał spośród domu Judy i Beniamina sto osiemdziesiąt tysięcy mężczyzn – wyborowych wojowników – aby walczyć z Izraelem i przywrócić królestwo Roboamowi. Lecz słowo Pana doszło do Szemajasza, męża Bożego:
— Powiedz Roboamowi, synowi Salomona, królowi Judy, i całemu Izraelowi w Judzie i Beniaminie: Tak mówi Pan: Nie wyruszajcie ani nie walczcie ze swoimi braćmi. Niech każdy wróci do swego domu, bo ta rzecz wyszła ode mnie.
I posłuchali słowa Pana, i zawrócili z drogi przeciw Jeroboamowi.
Pomyślne rządy Rechabeama
I Roboam zamieszkał w Jerozolimie, i odbudował miasta obronne w Judzie. Odbudował Betlejem, Etam i Tekoa, Bet-Sur, Soko i Adullam, Gat, Mareszę i Zif, Adoraim, Lakisz i Azekę, Sorea, Ajjalon i Hebron, warowne miasta w Judzie i Beniaminie. A gdy wzmocnił te twierdze, ustanowił w nich dowódców i zaopatrzył w składy zboża, oliwy i wina. A w każdym mieście złożył tarcze i włócznie i bardzo je umocnił. Tak należały do niego Juda i Beniamin. Kapłani też i Lewici, którzy byli w całym Izraelu, zebrali się u niego, przybywszy ze wszystkich swoich granic. Lewici bowiem opuścili swoje pastwiska i posiadłości i przyszli do Judy i do Jerozolimy, gdyż Jeroboam i jego synowie odsunęli ich od pełnienia służby kapłańskiej dla Pana. I ustanowił sobie kapłanów na wyżynach dla kultu demonów i cielców, które sporządził. A za nimi przybywali do Jerozolimy ze wszystkich pokoleń Izraela ci, którzy zwrócili swoje serca ku szukaniu Pana, Boga Izraela, aby składać ofiary Panu, Bogu swoich ojców. I tak przez trzy lata umocnili królestwo Judy, i utwierdzili Roboama, syna Salomona. Trzy lata bowiem chodzili drogą Dawida i Salomona. Potem Roboam wziął sobie za żonę Machalat, córkę Jerimota, syna Dawida, oraz Abihail, córkę Eliaba, syna Jessego, która mu urodziła synów: Jeusza, Szemariasza i Zahama. A po niej wziął za żonę Maakę, córkę Absaloma, która urodziła mu Abiasza, Attaja, Zizę i Szelomita. Roboam ukochał Maakę, córkę Absaloma, najbardziej ze wszystkich swoich żon i nałożnic. Pojął bowiem osiemnaście żon i sześćdziesiąt nałożnic i spłodził dwudziestu ośmiu synów i sześćdziesiąt córek. I Roboam ustanowił na czele Abiasza, syna Maaki, aby był wodzem wśród jego braci. Zamierzał bowiem uczynić go królem. A postępując roztropnie, rozesłał wszystkich pozostałych swoich synów po wszystkich krainach Judy i Beniamina, po wszystkich miastach warownych, i zaopatrzył ich w zapasy żywności. I pragnął wielu żon.
Najazd Szyszaka, króla egipskiego, na Judę
A gdy Roboam utwierdził swoje królestwo i umocnił je, opuścił prawo Pana, a wraz z nim cały Izrael. I w piątym roku panowania Roboama Sziszak, król Egiptu, nadciągnął przeciw Jerozolimie, oni bowiem zgrzeszyli przeciw Panu. Wyruszył z tysiącem i dwustu rydwanami i z sześćdziesięcioma tysiącami jeźdźców oraz niezliczonym ludem, który nadciągnął z nim z Egiptu: Libijczykami, Sukkijczykami i Kuszytami. I zdobył warowne miasta, które były w Judzie, i dotarł aż do Jerozolimy. Wtedy prorok Szemajasz przyszedł do Roboama i do książąt Judy, którzy zebrali się w Jerozolimie z obawy przed Sziszakiem, i powiedział do nich:
— Tak mówi Pan: Wy mnie opuściliście, dlatego i ja was opuściłem i poddałem w ręce Sziszaka.
Wtedy książęta Izraela i król ukorzyli się i powiedzieli:
— Sprawiedliwy jest Pan.
A gdy Pan zobaczył, że się ukorzyli, słowo Pana doszło do Szemajasza:
— Ponieważ ukorzyli się, nie wytracę ich, lecz nieco ich wyzwolę, a mój gniew nie wyleje się na Jerozolimę przez ręce Sziszaka. Staną się jednak jego sługami, aby wiedzieli, co znaczy służyć mnie, a co królestwom ziemskim.
Nadciągnął więc Sziszak, król Egiptu, przeciw Jerozolimie i zabrał skarby domu Pana oraz skarby domu królewskiego – zabrał wszystko. Wziął też złote tarcze, które wykonał Salomon. Zamiast nich król Roboam wykonał spiżowe tarcze i powierzył je dowódcom straży przybocznej, którzy strzegli wejścia do domu królewskiego. A gdy król wchodził do domu Pana, straż przyboczna przychodziła po nie, a potem odnosiła je do wartowni. A ponieważ król się ukorzył, odwrócił się od niego gniew Pana i Pan nie wytracił go całkowicie. Również w Judzie działy się rzeczy dobre. Umocnił się więc król Roboam w Jerozolimie i królował. Roboam miał czterdzieści jeden lat, kiedy zaczął królować, i królował siedemnaście lat w Jerozolimie, w mieście, które Pan wybrał spośród wszystkich pokoleń Izraela, aby tam przebywało jego imię. Jego matka miała na imię Naama i była Ammonitką. On zaś czynił to, co złe, bo nie przygotował swojego serca, aby szukać Pana. Ale dzieje Roboama, od pierwszych do ostatnich, czy nie są zapisane są w księdze proroka Szemajasza oraz widzącego Iddo w opisie rodowodów? A między Roboamem i Jeroboamem toczyły się wojny po wszystkie ich dni. Potem Roboam zasnął ze swoimi ojcami i został pogrzebany w mieście Dawida, a jego syn Abiasz królował w jego miejsce.
Panowanie Abiasza
W osiemnastym roku króla Jeroboama zaczął królować Abiasz nad Judą. Trzy lata królował w Jerozolimie, a jego matka miała na imię Maaka i była córką Uriela z Gibea. I trwała wojna między Abiaszem a Jeroboamem. Abiasz więc przyszykował wojsko liczące czterysta tysięcy dzielnych wojowników, wyborowych mężczyzn. Jeroboam także przyszykował przeciwko niemu osiemset tysięcy wyborowych mężczyzn, dzielnych wojowników. Wtedy Abiasz stanął na szczycie góry Semaraim, położonej wśród gór Efraim, i powiedział:
— Słuchajcie mnie, Jeroboamie i cały Izraelu! Czy nie powinniście wiedzieć, że Pan, Bóg Izraela, dał Dawidowi panowanie nad Izraelem na wieki – jemu i jego synom – przymierzem soli? Lecz powstał Jeroboam, syn Nebata, sługa Salomona, syna Dawida, i zbuntował się przeciw swojemu panu. I zebrali się u niego lekkomyślni mężczyźni, synowie Beliala, i wzmocnili się przeciw Roboamowi, synowi Salomona. A Roboam, będąc młodzieńcem i lękliwego serca, nie mógł się im mężnie oprzeć. A wy teraz zamierzacie przeciwstawić się królestwu Pana, które jest w rękach synów Dawida, jesteście wielkim tłumem i macie ze sobą złote cielce, które Jeroboam wykonał wam jako bogów. Czy nie odrzuciliście kapłanów Pana, synów Aarona, i Lewitów i czy nie ustanowiliście sobie kapłanów jak inne narody ziemi? Ktokolwiek przychodzi z młodym cielcem i siedmioma baranami, aby się poświęcić, staje się kapłanem tych, którzy nie są bogami. Ale dla nas Pan jest naszym Bogiem i nie opuściliśmy go. Kapłani, którzy służą Panu, są synami Aarona, a Lewici pełnią swoje obowiązki. I każdego ranka i wieczora składają Panu w ofierze całopalenia i wonności oraz układają chleby pokładne na czystym stole, przygotowują także złoty świecznik i jego lampy, aby płonęły co wieczór. W ten oto sposób przestrzegamy rozkazu Pana, naszego Boga, ale wy go opuściliście. Oto więc z nami na czele jest Bóg wraz ze swoimi kapłanami mającymi głośne trąby, aby grzmiały przeciwko wam. Synowie Izraela, nie walczcie z Panem, Bogiem waszych ojców, bo wam się nie powiedzie.
Tymczasem Jeroboam rozkazał uczynić zasadzkę i napaść ich od tyłu. I stali oni przed Judą, a zasadzka była na tyłach. Gdy synowie Judy zobaczyli, że walka toczy się z przodu i z tyłu, wołali do Pana, a kapłani zadęli w trąby. Mężczyźni Judy wydali też okrzyk. I kiedy wydali okrzyk, Bóg poraził Jeroboama i całego Izraela przed Abiaszem i Judą. I synowie Izraela uciekali przed Judą, ale Bóg wydał ich w ich ręce. I Abiasz i jego lud zadali im wielką klęskę, tak że spośród Izraela poległo pięćset tysięcy wyborowych mężczyzn. W tym czasie więc synowie Izraela zostali upokorzeni, a umocnili się synowie Judy, ponieważ polegali na Panu, Bogu swoich ojców. I Abiasz ścigał Jeroboama, i odebrał mu miasta: Betel, Jeszanę i Efron razem z należącymi do nich wioskami. Jeroboam nie mógł powrócić już do sił za dni Abiasza i Pan poraził go tak, że umarł. A Abiasz umocnił się i wziął sobie czternaście żon, i spłodził dwudziestu dwóch synów i szesnaście córek. Ale pozostałe dzieje Abiasza, jego czyny i słowa są zapisane w księdze proroka Iddo.